“ขอบคุณนะที่ชอบฉัน แต่ถ้าจะให้ดีอย่าคิดแบบนี้จะดีกว่า” ภาณุภัทรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่อยากให้ความหวังเธอ ก่อนเคลื่อนรถออก
คำปฏิเสธที่แสนสุภาพทำเอารินรดาตัวชาวาบ ใบหน้าสวยถอดสีจนไม่อาจปั้นหน้าได้อีก เธอหันหน้ามองกระจกข้างดวงตาคู่สวยสั่นระริกกระบอกตาของเธอเริ่มร้อนผ่าว เธอกะพริบตาถี่ๆ ขับไล่น้ำตา แล้วปล่อยให้ความเงียบงันเข้าปกคลุมตลอดการเดินทางที่แสนอึดอัด