อย่าโทษว่าผมทำอะไรจนเกินเหตุเพราะเหตุมันเกิดจากเธอ!

ตากลมโตคู่นี้มักมองผมด้วยแววตาห่วงใยปนเอ็นดูอยู่เสมอ อ้อมแขนเล็กๆของผู้หญิงคนนี้สร้างความอุ่นใจให้ผมได้อย่างน่าอัศจรรย์ นานนับสิบปีเธอยังคงใช้สายตาแบบเดิมมองผมไม่เคยเปลี่ยน..............

ไม่เปลี่ยน.........แม้ผมจะเปลี่ยนแปลงไปมากมายขนาดไหน เหมือนเธอไม่เคยเห็น........

เธอยังคงเอ็นดูผมเช่นน้องชายคนหนึ่งสม่ำเสมอแม้ผ่านมานานนับสิบปี...........

ใช่...........ผมเคยชอบให้เธอมองผมด้วยแววตาแบบนั้น

แววตาที่ทำให้รู้สึกอุ่นข้างในอก.........ผมชอบมันไม่แพ้อ้อมกอดอบอุ่นของเธอเลยทีเดียว

เธอเหมือนแสงตะวันท่ามกลางท้องฟ้ากว้าง โดดเด่น เจิดจ้า และอบอุ่น

แต่............ตอนนี้มันใช่ไหม!

ผมชักขัดจิตขึ้นทุกวัน ไม่แน่ใจว่าเธอไม่ฉลาดพอหรือตาบอดว่ะเนี้ย!

ตอนนี้ไอ้ตากลมโตคู่นั้นมันโคตรทำให้ผมรู้สึกแย่..........แย่จนแทบจะสิ้นหวัง

ใช่..........โคตรสิ้นหวัง..............หวังที่ว่าเธอจะมองเห็นซะทีว่า………………..

ผมน่ะเป็นผู้ชายคนหนึ่งนะโว้ย!

ไม่ใช่แค่น้องชายที่น่าเอ็นดูของเธอ