Author: 千山茶客 Chinese edition copyright  潇湘书院（天津）文化发展有限公司 Thai edition copyright  Hongsamut.com Co., Ltd. ALL RIGHTS RESERVED ------------------------------------ ขอตอบแทนหนึ่งแค้นที่แสนรัก ให้กระอักล้มหายตายเป็นผี ให้ขึ้นชื่อลือชั่วทั่วปฐพี เจ้าวอดวายแค้นนี้จึงจบกัน  (บทที่ 1-บทที่ 3)

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 391-บทที่ 445)

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 336-บทที่ 390)

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 280-บทที่ 335)

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 224-บทที่ 279)

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！ (บทที่ 30-บทที่ 58)

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！

สองตาเขาได้เห็น ‘ถานหวั่นชิง’ ธิดาของอัครเสนาบดีอีกครั้ง นางนั่งอยู่บนหลังม้าฝีเท้าดี แม้อาภรณ์ที่สวมจะไร้สีสัน อีกทั้งผิวยังขาวซีดราวหิมะ ทว่ากลับดูบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้จุดด่างพร้อย นับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่งามหยาดฟ้ายิ่งกว่าสตรีใด เมื่อเปรียบกับคนเบื้องล่างอย่าง 'เซี่ยเฉิงจู่' เขาช่างต่ำต้อย ยากจนข้นแค้นจนสุดจะรับไหว เขานึกสะเทือนใจกับภาพที่เห็นจนทั่วทั้งร่างแทบไร้เรี่ยวแรงเดินไปข้างหน้า ภายในใจเซี่ยเฉิงจู่อยากจะตะโกนระบายความน้อยเนื้อต่ำใจที่ท่วมท้นอยู่ในอก เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้ เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะช่วยเหลือ วันที่รอคอยช่างมาถึงเร็วจริงๆ...

สองตาเขาได้เห็น ‘ถานหวั่นชิง’ ธิดาของอัครเสนาบดีอีกครั้ง นางนั่งอยู่บนหลังม้าฝีเท้าดี แม้อาภรณ์ที่สวมจะไร้สีสัน อีกทั้งผิวยังขาวซีดราวหิมะ ทว่ากลับดูบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้จุดด่างพร้อย นับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่งามหยาดฟ้ายิ่งกว่าสตรีใด เมื่อเปรียบกับคนเบื้องล่างอย่าง 'เซี่ยเฉิงจู่' เขาช่างต่ำต้อย ยากจนข้นแค้นจนสุดจะรับไหว เขานึกสะเทือนใจกับภาพที่เห็นจนทั่วทั้งร่างแทบไร้เรี่ยวแรงเดินไปข้างหน้า ภายในใจเซี่ยเฉิงจู่อยากจะตะโกนระบายความน้อยเนื้อต่ำใจที่ท่วมท้นอยู่ในอก เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้ เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะช่วยเหลือ วันที่รอคอยช่างมาถึงเร็วจริงๆ...

คุณคิดว่าอนาคตอีกหลายร้อยปีข้างหน้า มนุษย์จะเป็นอย่างไร? เผชิญมหันตภัย อดอยาก หรือวิวัฒนาการจนฉลาดล้ำเหนือธรรมชาติ แล้วถ้าสิ่งที่คุณคิดมันผิดหมด ถ้าโลกใบนี้ไม่มีมนุษย์อีกต่อไปแล้ว? จี้เสี่ยวโอวคือเด็กสาวที่โดนรอยต่อแห่งกาลเวลาเล่นตลก สะบัดเธอข้ามไปอยู่ในโลกอนาคต โลกที่ไม่เหลือเผ่าพันธุ์มนุษย์แม้แต่คนเดียว เธอต้องพยายามเอาตัวรอดจากสัตว์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่า เอาตัวรอดจากสภาพอากาศที่โหดร้ายแบบสุดขั้ว ณ ที่แห่งนี้เธอช่วยเหลือเหมียวน้อยน่ารักที่กำลังเจ็บหนักอยู่ตัวหนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่าเนื้อแท้ของมันคือจ่าฝูงเผ่าเสือที่ดุร้ายที่สุดในห่วงโซ่อาหาร!

(บทที่ 1 - บทที่ 46) คุณคิดว่าอนาคตอีกหลายร้อยปีข้างหน้า มนุษย์จะเป็นอย่างไร? เผชิญมหันตภัย อดอยาก หรือวิวัฒนาการจนฉลาดล้ำเหนือธรรมชาติ แล้วถ้าสิ่งที่คุณคิดมันผิดหมด ถ้าโลกใบนี้ไม่มีมนุษย์อีกต่อไปแล้ว? จี้เสี่ยวโอวคือเด็กสาวที่โดนรอยต่อแห่งกาลเวลาเล่นตลก สะบัดเธอข้ามไปอยู่ในโลกอนาคต โลกที่ไม่เหลือเผ่าพันธุ์มนุษย์แม้แต่คนเดียว เธอต้องพยายามเอาตัวรอดจากสัตว์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่า เอาตัวรอดจากสภาพอากาศที่โหดร้ายแบบสุดขั้ว ณ ที่แห่งนี้เธอช่วยเหลือเหมียวน้อยน่ารักที่กำลังเจ็บหนักอยู่ตัวหนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่าเนื้อแท้ของมันคือจ่าฝูงเผ่าเสือที่ดุร้ายที่สุดในห่วงโซ่อาหาร!