คิดจะจับเขาเป็นผัว มันไม่ง่ายขนาดนั้น!
(รามิล หนุ่มหล่อจากเมืองกรุง)
คิดว่าฉันอยากได้คุณเป็นผัวนักหรือไง!
(ปาริมา สาวบ้านป่าจากหมู่บ้านดาวคะนึง)
+++++++++
“คุณหายไปไหนมา” พอเจอหน้าคู่หมั้นสาวแล้วรามิลก็ยิงคำถามใส่ไปทันที
“ฉันก็ทำงานอยู่ในบ้านนี่แหละ แล้วคุณมีอะไรเหรอคะ หรือว่าหิว ถ้าหิวก็กินได้เลย ฉันเตรียมข้าวปลาไว้ให้แล้ว วางอยู่บนโต๊ะ” ปาริมาชี้ไปที่โต๊ะเล็กๆ ริมหน้าต่างที่เธอได้จัดเตรียมข้าวปลาไว้ให้
“ตกลงบ้านคุณมีห้องน้ำหรือเปล่า” รามิลถามกลับเสียงแข็ง เพราะตอนนี้เขาต้องการเข้าห้องน้ำมากกว่า ด้านปาริมาก็ชี้ไปหลังบ้านที่เมื่อคืนรามิลคิดว่าเป็นห้องเก็บของ
“นั่นไง คุณเดินไปสิ รับรองได้ว่าห้องน้ำสะอาด”
“ไหนเมื่อคืนคุณบอกไม่มีห้องน้ำ” รามิลจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ก็ตอนนี้มีแล้ว!”
“แสดงว่าเมื่อคืนคุณจงใจออกมาอาบน้ำยั่วผมใช่ไหม” รามิลเดินเข้าไปหาเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้ปาริมาเริ่มไม่ไว้ใจคู่หมั้น
‘ปล้ำ’ คำนี้ผุดขึ้นมาในหัวทันทีทันใด
“ใช่ไหม” รามิลถามย้ำและเดินเข้าไปหาคู่หมั้นสาวอย่างเอาเรื่อง
“คุณรามิล! คุณอย่าคิดทำอะไรฉันเด็ดขาด ถ้าคุณยังอยากมีชีวิต” ปาริมาหันไปคว้ามีดที่เธอชอบเหน็บไว้ตามที่ต่างๆ ของบ้านออกมาขู่
“เล่นมีดเลยเหรอคุณ” รามิลมองมีดในมือของหญิงสาว มันเงาวับสะท้อนตาเลยแหละ
“ก็ถ้าคุณไม่อยากโดนฉันฟันคอขาด ก็ถอยไปห่างๆ ฉัน เพราะคนอย่างฉันขอสู้ตาย ดีกว่าโดนข่มขืน!” ปาริมาตอบกลับเสียงแข็ง ตาคู่สวยก็กร้าวพร้อมสู้ตายอย่างที่พูด
“เฮ้ย!”
