ริคคาโด ♥ หยาดน้ำค้าง

“คุณจะทำอะไร” พราวน้ำฟ้ามองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก ท่าทีคุกคามของเขาบ่งบอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“ในเมื่ออยากอ่อยนักก็มาอ่อยฉันนี่ ฉันยินดีถูกเธออ่อย”

“คุณพูดอะไรบ้าๆ ใครจะอยากไปอ่อยคุณไม่ทราบ” เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้พูดจาน่าเกลียดใส่เธอแบบนี้

“ทำไม? ไม่อยากอ่อยฉันแต่อยากอ่อยไอ้มาร์คัส อยากได้มันมากนักใช่ไหม!” ยิ่งพูดก็ยิ่งเดือด

ให้ตายเถอะ! ตั้งแต่เกิดและใช้ชีวิตมาจนถึงปูนนี้เขายังไม่เคยโกรธใครจนหูดับมาก่อนเลย พราวน้ำฟ้าเป็นคนแรกและคงเป็นคนเดียวที่ทำให้เขากลายเป็นไอ้บ้าจอมงั่วได้ขนาดนี้

“พูดกับคนบ้า ฉันไม่คุยด้วยแล้ว!”

หญิงสาวตัดสินใจเดินเลี่ยงคนที่ยืนขวางทางไม่ให้เธอไปถึงหน้าประตู แต่สุดท้ายก็ถูกเขากระชากกลับมายืนที่เดิมอีกครั้ง

“ฉันยังพูดไม่จบ เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!” และไม่เคยมีใครกล้าเดินหนีเขาเหมือนอย่างที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้!

“แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ถอยไป” พราวน้ำฟ้าเสียงแข็ง

“แต่ฉันมี!” มาเฟียหนุ่มตวาดกร้าว นัยน์ตาร้อนจัดเปรียบดั่งไฟลุกลาม ริคคาโดไล่ต้อนร่างบางด้วยท่าทีคุกคาม

“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร”

“…”

“ถ้าลืมฉันจะได้ช่วยตอกย้ำให้เธอจำ!”