จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
จะเป็นอย่างไร... เมื่อคนที่เสียชีวิตไปแล้วได้มาเกิดใหม่ยังโลกที่ไม่มีใครคุ้นเคย?
จะเป็นอย่างไร... เมื่อโลกนี้มีพลังที่เหนือธรรมชาติและสามารถใช้มันได้ราวกับว่ามันคือเรื่องปกติ?
และจะเป็นอย่างไร... เมื่อนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับชายคนนี้?
...
ในวันธรรมดาที่ผู้คนต่างใช้ชีวิตธรรมดา ๆ กันเป็นปกติ ชีวิตที่สงบเรียบง่ายท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา บรรยากาศที่ดีและลมที่พัดอยู่ตลอดเวลา
ในตอนนี้ที่ทางเท้าได้มีผู้คนพลุกพล่านอยู่พอสมควร การใช้ชีวิตที่ปกติในตอนเช้าก็คงจะเป็นการไปทำงานหาเงิน แต่ที่มากไปกว่านั้นก็คงจะเป็นการทำความดี เพื่อที่จะได้ไปบนสวรรค์เหมือนที่คนบางคนนั้นเชื่อและคิดแบบนั้นมาโดยตลอด เช่นเดียวกันกับเขาคนนี้...
“เอ๊ะ? คุณยายกำลังจะข้ามถนนนี่” ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาก่อนที่จะวิ่งตรงไปหาคุณยายที่กำลังจะเดินข้ามถนน ชายคนนี้มีนามว่า "ยามะ โชจิ" อายุ 31 ปี เป็นคนที่เชื่อในเรื่องของบาปบุญคุณโทษมาก ๆ จนหาที่เปรียบไม่ได้ เขาเชื่อมาโดยตลอดว่าถ้าทำความดีอยู่เป็นประจำ เมื่อเสียชีวิตลงก็จะได้ไปบนสวรรค์และจะได้พ้นจากการมาเกิดใหม่เป็นมนุษย์ นี่คือสิ่งที่เขาเชื่อมาโดยตลอดตั้งแต่จำความได้
“คุณยายครับ ให้ผมช่วยไหมครับ” เขาบอกกับคุณยายก่อนที่จะหันซ้ายหันขวาและค่อย ๆ พยุงประคองแล้วพาคุณยายนั้นเดินข้ามถนนไป
“ขอบคุณมากเลยจ้ะพ่อหนุ่ม ยายค่อยเดินง่ายขึ้นหน่อย”
...จนกระทั่งถึงกลางถนน ในขณะที่อีกเพียงนิดเดียวก็จะถึงฝั่งตรงข้าม คุณยายก็จะข้ามถนนได้อย่างปลอดภัยแล้ว และก็จะไม่มีความรู้สึกแบบนี้แล้ว แต่แล้วทำไม? ทำไมรถคันนั้นถึงได้มาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นทั้งที่น่าจะเห็นอยู่ไกล ๆ ว่ามีคนข้ามถนน
“อะไรกัน?”
รถคันนั้นขับมาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดที่ว่ายังอยู่ห่างกันมากแต่ก็ยังได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่ดังมาจากรถคันนั้น
‘นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงรู้สึกว่าเหมือนจะขยับขาไม่ได้ คุณยายจะเป็นอะไรไหม จะข้ามถนนได้ไหม ทำไมถึงรู้สึกแปลก ๆ ได้ล่ะเนี่ย นี่เรา... คือใคร? เราชื่ออะไร? หรือว่าเรา...’
‘กำลังจะพบกับความตายงั้นเหรอ?’
เขาคิดในใจ ก่อนที่จะไม่รู้สึกถึงการมีตัวตนใด ๆ ของเขา แม้แต่ชื่อของตนเองก็นึกไม่ออก ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ก็เริ่มเลือนลางไป รอบข้างเริ่มไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นและไม่เห็นคนอื่น ๆ ในสายตา ราวกับว่าตัวเขาเองกำลังตกอยู่ในภวังค์ที่ไม่อาจหวนคืนได้
ทันใดนั้นเอง รถคันนั้นก็ปะทะเข้ากับร่างของคุณยายและตัวเขาจนเกิดเสียงที่ดังสนั่น ผู้คนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงต่างพากันตกใจ ร่างของทั้งคู่กระเด็นไปไกล ซึ่งแน่นอนว่าเสียชีวิตทั้งคู่...
สิ่งที่โชจิรู้สึกได้ในตอนนี้นั้นไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่เป็นความรู้สึกที่ราวกับว่าตัวเขาเองไม่มีตัวตนอีกต่อไป ในสายตาของเขานั้นมองไม่เห็นสิ่งใด
...ทุกอย่างมืดมิดลง…
