รักนะคะคนเถื่อนของฉัน
รักโรแมนติก
รักนะคะคนเถื่อนของฉัน
รักโรแมนติก
Honey Orapim
“ชิลกันจังนะพวกมึง” เขาเอ่ยทักเมื่อเดินผ่านวงเหล้าเคล้ากับแกล้มบ้านๆ แต่อร่อยเมื่อได้ทานด้วยกันหลายๆ คน “มาครับๆ นาย เชิญๆ ไม่ได้กินเหล้ากับนายนานเลยนะครับ” หนึ่งในคนงานที่คุ้นเคยกับเขาดีเอ่ยเชื้อเชิญ “เออ กูงดเหล้าเข้าพรรษา” “โธ่ นายครับ นิดหน่อยเอง” จิณณวัตรครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ เอาวะ นานๆ กินที แค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก คนคิดเข้าข้างตัวเองคิดได้แล้วก็นั่งขัดสมาดลงข้างๆ ลูกน้องชายฉกรรจ์ ก่อนจะกระดกสุราบ้านๆ แต่ดีกรีร้อนแรงลงคออย่างไม่กลัวจะเมา… เมื่อเหล้าร้อนดีกรีแรงเคลื่อนผ่านลำคอแก้วแล้วแก้วเล่า สติสัมปชัญญะก็ถดถอย ความบันเทิงเริงใจอันไร้ขีดจำกัดเข้ามาแทนที่ เหล่าคนงานที่ชอบความรื่นเริงก็เริ่มแหกปากร้องรำทำเพลง เสียงอ้อแอ้ยานคางไม่ทำให้กลุ่มคนที่ชอบสนุกสนานถือสา กลับเฮฮาครึกครื้นมากขึ้นกว่าเดิม “ไสว่าสิบ่อถิ่มกานนน ไสว่าสิมีกันและกัน ไสว่าสิฮักแพงกานนน ไสว่าสิมีกันตลอดปายยย ไสว่าสิบ่อถิ่มกานนน ไสว่าสิมีกันเรื่อยปายยย ไสว่าสิบ่อแบ่งจายยย ไสว่าสิมีแค่...ฮาวววว” เพลงดังแห่งยุคที่ความหมายบอกกล่าวถึงการโดนทิ้งได้อย่างโดนใจ ทำเอาคนเมียหายชะงักมือที่กำลังจะกระดกแก้วเล่า ภาพความใกล้ชิดสนิทสนมตลอดจนสิ่งที่เขาทำให้เธอเสียใจผุดขึ้นมาในหัวราวกับภาพยนตร์ที่เปิดฉายซ้ำ “จอมดื้อ” “จอมเถื่อน” “คนบ้า” “ปล่อยหนู” “อย่ามาหลอกล่อหนูนะ” เสียงดื้อๆ นั้นทำเอาเขาเผลอยิ้มเมื่อนึกถึง ราวกับเธอไม่ได้ไปไหน ราวกับเธอยังคงนั่งหน้ามุ่ยต่อว่าเขากระเง้ากระงอดและออดอ้อนอยู่ข้างๆ นี่เอง จนเสียงโหวกเหวกโวยวายของคนงานเพราะเหล้าหมดดังขึ้นมา นั่นแหละ เขาถึงได้สติว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนั่งเมาเป็นไอ้งั่งไร้สมรรถภาพทางเพศเซ็กซ์เสื่อมจนต้องใช้เหล้าย้อมใจ ทั้งที่ความจริงคือเขาเครียดที่ไม่รู้ว่าเมียรักหายไปไหน และสุราก็คือทางออกที่เขาคิดว่ามันน่าจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้นเลย ยิ่งเมาก็ยิ่งคิดถึง ยิ่งดื่มก็ยิ่งละเมอเพ้อหา พอกันที ไม่แดกแม่งแระ! มือหนากระแทกแก้วลงบนแคร่ไม้ไผ่แรงๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินฉับๆ หนีออกจากกลุ่มคนงานขี้เหล้า โดยที่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยเหนี่ยวรั้งหรือทัดทาน ด้วยรู้ดีว่านายจอมนั้นเวลาดีก็ดีใจหาย ส่วนเวลาร้าย ใครก็อย่าได้ทะเล่อทะล่าไปพูดอะไรให้ระคายหู…
  • 15 ตอน
  • 8,446
นิยายโดย
  • 7 คนติดตาม
บทนำ

แนะนำตัวละคร


จอม จิณณวัตร จรณะโชคสถิต

หนุ่มดิบวัย 28 ปี อย่าถามหาความปรานี อย่าถามหาความอ่อนโยน อย่าถามหาคำพูดอ่อนหวาน และอย่าถามหาอะไรก็ตามที่อยากจะเรียกร้องจากเขา เขาไม่รู้ว่าความเถื่อนสำหรับคนอื่นเป็นอย่างไร แต่สำหรับเขา มีแต่ความเจ็บปวดที่จะมอบให้หากใครคิดจะลองดี

นั่นคือสิ่งที่เขาเป็น แต่มันไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้ว เมื่อยัยเด็กสมองกลวงคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิต เขาจะทำยังไงกับชีวิตดี ความเถื่อนที่เขาเคยมีดูท่าจะสลายกลายเป็นความเถื่อนต้มน้ำตาลซะแล้ว


ดาต้า ดารณา ศิวัฒนกุล

สาวน้อยวัยใสอายุเพียง 18 ปี ไยเลยจะสู้คนเถื่อนแสนร้ายกาจแถมยังโหดและหื่นได้ เธอแพ้เขาในทุกๆ เรื่องของการใช้ชีวิต แต่กลับชนะเขาอย่างสวยงามในการใช้หัวใจ หัวใจรักที่บริสุทธิ์ไยจึงมีอานุภาพมากมายนัก ทำให้คนเถื่อนแสนร้ายกลายมาเป็นคนเถื่อนแสนรักได้อย่างไม่น่าเชื่อ



เธอมาทำให้คนเถื่อนร้ายๆ ต้องกลายเป็นคนแสนหวาน

นิยายเรื่องอื่นของHoney Orapim
เรื่องที่อาจจะสนใจ

เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้

เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม