‘ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ’
เสียงอุปกรณ์หลายอย่างในห้องถูกดูดเข้าไปในวอยเกจ ในขณะเดี๋ยวกันแรงดึงดูดจากหลุมมิติก็เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แม้กระทั่งของชิ้นใหญ่หลายอย่างก็เริ่มเคลื่อนเข้าหาวอยเกจช้าๆ
“ เดี๋ยวสิ ทำไมแรงดึงดูดมันมากขนาดนี้”
ดอกเตอร์บลูเริ่มวิตกกังวลเนื่องจากเรื่องนี้อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาไปแล้ว
“ ดอกเตอร์ครับ ผมขอแนะนำว่าเราควรยกเลิก การทำงานของวอยเกจเดี๋ยวนี้เลยครับ ไม่งั้นเราได้โดนดูดเข้าไปแน่ๆ” เสียงเดวิดแจ้งเตือนขึ้นในหัว
แม้ดอกเตอร์บลูจะรู้สึกกังวลและเสียดายแต่เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง สุดท้ายดอกเตอร์บลูก็ตัดสินใจทำตามคำแนะนำของเดวิด
“ ยกเลิกการเชื่อมต่อวอยเกจ” ดอกเตอร์บลูกัดฟันเอ่ยออกมา
' ถึงแม้ครั้งนี้ฉันจะพลาดแต่ครั้งหน้ามันจะต้องสำเร็จแน่ ' ดอกเตอร์บลูบอกกับตัวเองในใจ
‘ เกิดความผิดพลาด ไม่สามารถยกเลิกได้ ’
‘ เกิดความผิดพลาด ไม่สามารถยกเลิกได้ ’
‘ ระบบล้มเหลว ท่านกำลังอยู่ในอันตราย ’
‘ ระบบล้มเหลว ท่านกำลังอยู่ในอันตราย ’
เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกันแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลจนทำให้อุปกรณ์แทบทั้งหมดของห้องถูกดูดเข้าไปในมิติ
“ โอ๊ยยย ไอ 0.01% ที่เหลือนั่น ไอบ้าเอ้ย ฉันต้องซวยขนาดไหนวะเนี่ย ”
ดอกเตอร์บลูสบถขึ้นพร้อมใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองกอดราวเหล็กใกล้ตัวอย่างแนบแน่น เพราะตอนนี้ขาทั้งสองข้างของเขาไม่ได้อยู่ติดพื้นอีกแล้ว
“ ดอกเตอร์ครับผมไม่สามารถส่งสัญญาณขอความเชื่อเหลือได้ เนื่องจากความผันผวนของมิติ ทำให้สัญญาณถูกรบกวนทั้งหมดครับ ’เสียงของเดวิดดังขึ้น
“ มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วใช่ไหม ”
พูดยังไม่ทันขาดคำ พื้นที่ยึดราวเหล็กไว้ก็เริ่มปริแตกออก
“ โอ้พระเจ้า ท่านโกรธแค้นอะไรผม…”ดอกเตอร์บลูรำพันออกมาเบาๆ
‘ ฟุบ ’
ในที่สุดราวเหล็กก็หลุดออกจากพื้น ทั้งคนทั้งราวเร็วจึงถูกดูกเข้าไปในมิติทันที
“ ม่ายยยยยยยยยยย ”
ในที่สุดเสียงของดอกเตอร์บลูก็เงียบหายไปในมิติ พร้อมๆกับทุกอย่างภายในห้องที่ถูกดูดเข้าไปในมิติรวมทั้งวอยเกจด้วย
หลังจากนั้นไม่นานมิติที่ไม่เสถียรก็กลับคืนสู่ความปกติอีกครั้ง พร้อมกับที่ภายในห้องไม่มีอะไรเหลืออีกต่อไป
ในที่สุดการค้นพบมิติคู่ขนานของแผนกอวกาศ เอกมิติก็สำเร็จ แต่กลับไม่มีใครรับรู้เรื่องนี้เลยนอกจากดอกเตอร์บลูและเอไอของเขาเอง…
