บัวมองไปยังใบหน้าสง่างามนั้นที่ยังคงหลับใหลก่อนที่ภูษิตาจะลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ พร้อมกับโปรยยิ้มแลดูมีเสน่ห์เหลือล้นและจ้องมองบัวด้วยสายตาหยาดเยิ้มเช่นเดียวกัน

“ยังปวดหัวอยู่มั้ยคะ…”

“หายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ..”

“หึ! คุณ…” บัวยิ้มอย่างเขินอาย เปรียบเทียบเมื่อเดินตกหลุมรักที่หญิงสาวขุดไว้อย่างจังหากบันไดที่ใช้ปีนขึ้นไปก็มีอยู่ แต่บัวกลับเลือกที่จะหักมันทิ้งและอยู่ในหลุมนั้นต่อไป