คำโปรย : เมื่อคนที่เข้าใจว่าตัวเองไร้ค่ามาโดยตลอด กลับเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเหลือประชาชนทั้งแผ่นดินได้ เมื่อเขาดันทะลุมิติไปยังอีกดินแดนหนึ่ง เรื่องย่อ : 'ทุกคนล้วนมีคุณค่า เพียงแค่ต้องอยู่ให้ถูกที่ถูกเวลาก็เท่านั้น อย่าได้คิดด้อยค่าตัวเองเลยหลานรัก' นั่นคือคำที่ปู่เขาย้ำให้ฟังเสมอตั้งแต่เด็กจนโต ในที่สุดจินหลงก็เข้าใจความหมายของมันเสียที หลังเกิดเหตุการณ์เกือบถึงแก่ชีวิต แล้วดันโผล่ไปอีกมิติที่เขาไม่รู้จักแต่ลึกๆ กลับรู้สึกคุ้นเคยด้วยความบังเอิญ การผจญภัยและมิตรภาพค่อยๆ ก่อกำเนิด จากเด็กหนุ่มที่ถูกตราหน้าว่าไร้ค่าไร้ประโยชน์ กลับกลายเป็นความหวังเดียวของผู้คนทั้งแผ่นดิน เมืองทั้งสามต้องการความช่วยเหลือจากเขา เพื่อหวังหลุดพ้นจากภัยความแห้งแล้งที่เผชิญมาร่วมห้าปีเต็ม สุดท้ายแล้วจินหลงจะสามารถใช้พลังของตนช่วยเหลือใครได้หรือไม่ หรือท้ายที่สุดเขาต้องกลับโลกเดิมโดยที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเดียว

เมื่อหญิงสาวถูกภรรยาของท่านประทาน หรือภรรยาเจ้านายของตน ขอให้หญิงสาวเป็นแม่อุ้มบุญ แล้วแบบนี้พู่กันจะทำอย่างไร เธอจะยอมเป็นแม่อุ้มบุญให้หรือไม่ ** เนื้อหาบางส่วน ** “คะ คุณนทีไม่กลัวว่าคุณปวิมลจะรู้เรื่องนี้เหรอคะ” เสียงแหบพร่ากล่าวถาม เพราะเขาออกมานาน กลัวว่าภรรยาจะสงสัยเอาได้ “นั่นมันเรื่องของอนาคต” กล่าวพลาง ก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ “วันนี้ฉันมารับเธอไปดูห้อง ปิ่นได้จัดเตรียมห้องไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว” เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว ที่กำลังจัดแจงตนเองด้วยเช่นกัน “ห้องเหรอคะ ทำไมต้องเตรียมห้องให้พู่ด้วย” หัวคิ้วยกขึ้นสูงอย่างไม่เข้าใจ เพราะเธอแค่ตั้งท้องให้พวกเขา ทำไมถึงต้องเตรียมห้องไว้ให้เธอด้วย “ใช่ ภรรยาของฉันจะเตรียมทุกอย่างและขอดูแลเธอเอง เมื่อเธอตั้งท้องลูกของฉัน” คำว่าภรรยาออกมาจากปากของเขา ทำให้หญิงสาวรู้สึกอิจฉาผู้หญิงอีกคน ซึ่งมีสิทธิ์ในตัวเขาที่ถูกต้องตามกฎหมาย

พริ๊งพันดาว เธอเป็นลูกเลี้ยงของมาเฟียหนุ่มนามว่าเรวตะ ด้วยความที่แม่ของเธอเป็นเมียของมาเฟียขาใหญ่คนนี้ ดังนั้นพริ๊งจึงได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดีเลิศ ทว่าพอวันที่เธออายุครบ18ปีกลับมีเรื่องที่พลาดพลั้งกับพ่อเลี้ยงจนน่าอับอาย...

เขาผู้ไร้ซึ่งหัวใจ เย็นชาเสียยิ่งว่าหุบเขาน้ำแข็ง แข็งเสียยิ่งกว่าผาหิน เธอผู้สงสารชะตาชีวิตเขาพร้อมที่จะช่วยเหลือ แต่กลับถูกปฏิเสธด้วยจิตใจที่เย็นชาของเขา "ตัวประกอบเช่นข้า จะช่วยตัวร้ายเช่นท่านเอง"

หลังจากโดนสามีนอกใจราตรีก็ถูกเพื่อนพาไปลงเสน่ห์กับลัทธิที่บูชาเรื่องเพศ กว่าจะรู้ตัวว่าเรื่องราวเหล่านี้มันผิดเธอก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น กลายเป็นว่าเธอต้องหลับนอนกับชายอื่นโดยที่สามีไม่เคยรู้เลย

คุณรู้ไหมว่าส่วนมากเจ้าของร้านน้ำหอมมักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หึหึ...ส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิงสินะ เพราะผู้หญิงขึ้นชื่อเรื่องความละเอียดอ่อน แต่มันไม่ใช่สำหรับ...ร้านน้ำหอมทอตะวัน ร้านน้ำหอมที่มีเจ้าของเป็นผู้ชายลึกลับ ที่ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถซื้อน้ำหอมร้านเขาได้ หากคุณไม่เข้าเงื่อนไขของทางร้าน!!!

เพราะดวงซวย? เพราะสวรรค์จงใจแกล้ง? หรืออาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่..ในภพนี้ เพื่อเป็น ‘ฮูหยินใหญ่ จวนสกุลหวัง’ ทั้งสวรรค์และชะตาฟ้าก็บ้าเต็มทนละ!!!

แม้นไม่อาจเลือกเกิดได้ แต่เธอจะทวงคืนทุกสิ่งที่ควรเป็นของเธอตั้งแต่แรก แม้กระทั่งตัวเขา 'หมอภูมิ' -------------------------------------------------- “ว๊าย ช่วยด้วยค่ะ พี่หมอภูมิ ช่วยด้วย !” เสียงร้องของพริมาทำให้หมอหนุ่มตกใจ เขาก้าวพรวดไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าห้องของหญิงสาว “เกิดอะไรขึ้น คุณพริม !” หมอภาคภูมิร้องถาม พร้อมกับที่ร่างของหญิงสาวที่ยังอยู่ในผ้าขนหนูพันกายผืนเดียวกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนหมอหนุ่ม เธอหลับหูหลับตาโวยวาย พลางชี้ไปที่พื้น “หนูคะ หนู ตัวเบ้อเริ่มเลย พริมกลัว” หมอภาคภูมิรู้สึกตกใจไปด้วย เขาพยายามมองหา “ไม่มีหรอกคุณพริม ไม่มีเลย คุณตาฝาดหรือเปล่า” “ไม่นะ พริมเห็นจริง ๆ” พริมายืนยัน เธอยังหลับหูหลับตาซุกหน้าลงในอ้อมกอดของหมอภาคภูมิ หญิงสาวเนื้อตัวร้อนผ่าว เมื่อสัมผัสกับความเป็นชายเป็นครั้งแรกในชีวิต เช่นกัน พริมาแทรกตัวเข้าไปในกายของหมอภาคภูมิ กอดเขาแน่นเข้าให้เขาได้รู้สึกถึงความอวบอิ่มในกายเธอ “เอ่อ... คุณพริม” หมอภาคภูมิคิดจะจับตัวหญิงสาวเพื่อดันออก หากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทำให้สติที่เหลืออยู่แตกกระจาย

สตรีหนึ่งงดงามอ่อนหวาน สตรีสองแก่นแก้วมิยอมใคร สลับเกี้ยวผูกด้ายแดงเกี่ยวพันจิต ป่วนหัวใจบุรุษทมิฬให้สั่นคลอน ................................................... เสด็จขึ้นเตียงมาไว ๆ สิเพคะเสด็จพี่” องค์หญิงชิงอี้แกล้งดัดเสียงหวานหยด พลางเอนตัวลงพิงหมอน ยันศอกขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยอกล้อมากกว่ายั่วเย้า “เป็นแผนของเจ้าล่ะสิ ใช้เสด็จแม่เป็นเครื่องมือบีบคั้นข้าให้เข้าเรือนหอด้วย ฝันไปเถอะ” เขากัดฟันพูดเสียงเบา เพราะเกรงว่าฮองเฮาที่อยู่นอกห้องบรรทมจะทรงได้ยิน องค์หญิงชิงอี้หัวเราะคิกคัก พลางตบมือลงบนแท่นบรรทม “ไม่เอาน่าสามี ท่านจะโมโหไปไย ท่านขึ้นมานอนกับข้าให้แม่ของท่านสบายใจเท่านั้นเอง มิได้เรียกให้ท่านมาขึ้นแท่นประหารเสียหน่อย” “เหอะ” องค์ชายรัชทายาทกอดอกเชิดหน้าขึ้น นั่งหลังตรงอยู่ที่ปลายแท่นบรรทม “แน๊ะ... เล่นตัว ท่านมองไปดูที่ประตูสิ ฮองเฮายังคงไม่ไปไหนแน่ ๆ หากว่าท่านไม่ยอมมานอนกับข้าดี ๆ” องค์หญิงชิงอี้ลุกขึ้นมากระซิบยั่วเขา องค์ชายรัชทายาทมองไปที่หน้าประตูเห็นเงาของมารดายังคงไม่เสด็จกลับอย่างที่นางว่า ก็ยอมทิ้งตัวนอนลงนิ่ง ๆ แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ องค์หญิงชิงอี้ถึงกับหลุดหัวเราะคิกออกมา “นอนเช่นนั้น ฮองเฮาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเราสองคนเข้าหอกันแล้ว” “แล้วจะให้ทำอย่างไรอีก” “ท่านก็ต้องทำเสียงอือ ๆ อา ๆ บ้างสิ” องค์หญิงชิงอี้ตอบหน้าทะเล้น “ไร้ยางอาย !”

ดวงตาคมเข้มทั้งสองของชายหนุ่มเบิกกว้างด้วยความตกใจ สตรีตัวร้ายคนนั้นกำลังจับลูกชายวัยน่ารักของเขาโยนลงในสระ “หยุดนะ นั่นเธอทำอะไร !” เฉินหยางร้องเสียงหลงพลางวิ่งเข้าไปที่สระ แต่ก็ช้าเกินไปแล้ว ตู้ม !

เมื่อความรักกลายเป็นความแค้น ความเจ็บปวดครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ - หากต้องพินาศ ก็จงย่อยยับไปด้วยกัน ! -

ความเป็นเพื่อนจะสิ้นสุดลง เมื่อเราเข้ามาเล่นกันให้มันหยด !

ภารโรงหนุ่มกับครูสาวเจอกันในวันหยุด เพราะความซุ่มซ่ามของเธอที่ก้าวพลาดจึงตกเก้าอี้เจ็บขาร้าวระบมไปจนถึงสะโพก แล้วเขาอาสานวดให้จนรู้สึกสบาย เพียงเสี้ยวนาทีที่เขานวดสูงขึ้นไปจนถึงจุดอ่อนโยน แล้วก็ทำให้เธอรู้ว่า ... ภารโรงอย่างเขาก็แซบเกินต้าน ดุ เด็ด เผ็ด มันส์จนยากจะปฏิเสธ

เรื่องราวของ “พายุคนคิ้วท์” คฑากรในตำนานแห่งกลุ่มเทพไฟฟ้า เมื่อโลกได้เหวี่ยงคฑากรสายเกรียนให้ต้องมาเจอกับเจ้าชายตัวร้ายอย่าง “เอื้อเฟื้อ” ความรักที่เริ่มมาจากคู่กัดและการไม่ชอบหน้ากันของทั้งคู่จะลงเอยยังไง แล้วคู่กัดจะเปลี่ยนมาเป็นคู่รักได้หรือไม่? เชิญมาร่วมลุ้นกันต่อในความรักของทั้งคู่กันเลย

จันทร์เสี้ยวดังเคียวคม สะบั้นรัก แต่ข้ามิอาจหักอาวรณ์ ............................... เรื่องราวความรักความผูกพันระหว่างคนสองคน หลี่ชินอ้ายเด็กหญิงตัวน้อย ที่ปักใจรักมั่น เฝ้ารอคอยบุรุษในดวงใจให้หวนคืนกลับมา ท่านอ๋องหวงอินฉีบุรุษหน้าน้ำแข็ง ทั้งยังมีหัวใจเย็นชา กลับกลบซ่อนคำว่ารักในพระทัยมาเนิ่นนาน แม้ยามนี้มันเอ่อท้นล้นพระทัยที่แตกร้าว หากถึงคราเอ่ยออกไปกลับมิมีผู้ใดได้ยิน “ตื่นก่อนได้ไหม ชินอ้าย ตื่นก่อน ตื่นขึ้นมา ฟังคำรักจากอาสิบห้า”

เมื่อหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ได้รับโอกาสให้รีไวเวิลกลับไปในตอนที่ตัวเขาเองอายุเพียงแค่ 18 เพื่อแก้ไขโศกนาฏกรรมในอดีตที่เคยเกิดขึ้นและหยุดยั้งการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคนที่ตนรัก เขาจะทำได้หรือไม่?

...จุมพิตพวงแก้มบาง เนียนน้อง นุ่มนวล ตวัดรัดกายรัญจวน เสน่หา ระริกเนื้อเต้นครางครวญ อิงแอบ เกล็ดกระหวัดเข้าโถมถา โอบถลา กอดกินรี ...ดั่งฝันหวานคลึงเคล้า เย้ากาย บุรุษนาคจับร่างหงาย คลึงเคล้น ขยับปีกรับลวดลาย ซุกซอก ซ่อนทรวง เนิบนาบนูนเนื้อเน้น ระริกเต้น สะท้านฤดี

คำโปรยปกหน้า การอ่อยผู้ชายต้องรู้จักตอแหลให้เป็นเราไม่จำเป็นต้องพูดความจริงทั้งหมดเพราะบางครั้งความจริงมันก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ คำโปรยปกหลัง "คุณอายุมากกว่าผม ผมต้องเรียกคุณว่าพี่รึเปล่าครับ" ผมอยากจะตะโกนบอกเควินออกไปจังเลยว่าใครเขาเรียกเมียว่าพี่กัน ไม่มี๊!! อยากบอกน้องเลยครับว่า ไม่ได้อยากเป็นพี่อยากเป็นเมีย และไม่ได้อยากมีน้อง แต่อยากมีผัว

**ตัวเองของเรื่องเป็น ชาย-ชาย (Boy Love)** หลันเซ่อ นักเดินทางอับโชคที่กว่าจะออกมาจากรากของพฤกษาก็ใช้เวลาถึง 300 กว่าปี ในขณะที่คนอื่นๆ ได้มาเกิดใหม่เป็นนักเดินทางเหมือนกับตัวเองแค่ 100 ปีเท่านั้นก็ออกเดินทางได้แล้ว! หลิงเทียนหวัง คุณชายสกุลหลิงที่ได้รับความช่วยเหลือจากนักเดินทาง แต่กลับต้องติดอยู่ในร่างของแมวโตเต็มวัย พูดสื่อสารภาษาคนก็ไม่ได้ บ้านก็ไม่มีให้กลับเพราะเกิดเหตุสลด ตกตายกันไปหมด ด้วยเหตุบางอย่าง ตัดสินใจติดตามนักเดินทางได้วยกัน แต่ทว่า... ครั้นหนึ่งคนดวงซวยหนึ่งแมวที่พอจะมีโชคอยู่บ้างตัดสินใจออกเดินทางไปด้วยกัน พวกเขากลับพบเจอกับเหตุการณ์แปลกประหลาด นั่นก็คือไม่สามารถก้าวเท้าออกจากเขาสยบมารได้ กอปรหมู่บ้านบนเขาที่เคยพบว่าผู้คนได้ตกตายกันไปหมดแล้ว อยู่ๆ ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองตามปกติ หากจะบอกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองหลอน เห็นทุกคนตกตายก็เป็นไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้ทำการฝังศพทุกคนให้กับมือก่อนตัดสินใจออกเดินทาง!

‘ปวีร์’ เป็นคนที่ ‘ปรากร’ เกลียดที่สุด เพราะผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิตเขา พรากพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป พรากอนาคตที่ดี และพรากอาชีพที่เขารักไปด้วย ในเมื่อปวีร์พรากทุกสิ่งที่เขารักไป ฉะนั้นเขาจะพรากทุกอย่างที่เป็นของวีร์ไปด้วย ความแค้นฝังลึกที่มันสลักไว้ในใจ มันยากที่จะให้อภัยผู้ชายคนนี้ แต่จะให้ปล่อยปวีร์ไป ก็คงจะไม่ใช่ปรากรคนนี้ การที่เล่นกับความรู้สึกปวีร์กลายเป็นที่เรื่องสนุก การได้เห็นอีกฝ่าย เจ็บปวดจากอดีตที่แสนข่มขื่นเหมือนกัน เป็นชัยชนะที่ปรากรต้องการ แต่เมื่อได้เห็นหยดน้ำตาปวีร์ หัวใจที่มันด้านชามาตลอดกลับสั่นไหว ต่อให้ไม่มีความรักเข้ามาเจือปนก็เจ็บปวดได้เหมือนกัน…. “ชูการ์ที่นายเข้าใจ ไม่ใช่กินข้าวเสร็จแล้วได้เงินหรอกนะ” “………..” “สุดท้ายฉันก็ตกหลุมรักผู้ชาย ที่ฉันอยากเกลียดมาโดยตลอด..”

คำโปรยปกหน้า : เมื่อเทพีแห่งความตายถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้สังหารว่าที่กษัตริย์ การถูกขับไล่มายังโลกมนุษย์กลายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น คำโปรยปกหลัง: เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้เขาและเธอต้องเวียนมาพบกันอีกครั้ง พร้อมกับเรื่องราววุ่นวายและคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่มีพันธะสัญญาระหว่างเขาและเธอเป็นเดิมพัน “ถ้าผมบอกว่าปีศาจมีอยู่จริง คุณจะเชื่อไหม”

คำโปรยปกหน้า: เพียงมือน้อยๆ มิอาจทำให้โซ่ตรวนคลายหลุด สุดท้ายบ่าวตัวน้อยจึงได้แต่ร้องวิงวอน พอเถิดคุณชาย ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว… คำโปรยปกหลัง: จางอวี่เทียนเป็นเพียงชายหนุ่มเคราะห์ร้าย ครอบครัวประสบเหตุดินถล่มตาย และเพื่อหาเงินปะทังชีวิต เขาเลือกที่จะมาเป็นบ่าวรับใช้อยู่ในสกุลไห่ แลกกับค่าจ้างมหาศาล เขาได้รับงานอันแสนง่าย อย่างการดูแลคุณชายเล็ก ไห่ หลงฟาน ที่อาศัยอยู่ในเรือนรองท้ายป่า ว่ากันว่า คุณชายผู้นี้สามวันดี สี่วันไข้ แล้วเหตุใด คนป่วยอย่างคุณชายถึงถูกทิ้งไว้ในเรือนฝุ่นหนาเพียงลำพัง? ดวงตาคู่นั้นที่มองมาช่างแสนโดดเดี่ยว คุณชายตัวคนเดียว ราวกับถูกโลกทั้งใบทอดทิ้ง จางอวี่เทียนตัดสินใจว่าจะดูแลคุณชายเป็นอย่างดี ด้วยความรัก ความอบอุ่นที่เขามีทั้งหมด ท่ามกลางเรือนที่ห้อมล้อมด้วยสวนดอกไม้งดงามแห่งนี้ โดยที่มิรู้เลยว่า เบื้องหลังความโดดเดี่ยว คุณชาย…ซ่อนความลับดำมืดอะไรไว้

คำโปรยปกหน้า หิมะร่วงโรย ความรักเบ่งบาน แว่วสายลมขับขาน ลำนำแห่งห้วงปรารถนาที่ยากจะหยั่งถึง คำโปรยปกหลัง กว่าร้อยปีที่คิมกงยูออกเดินทางใช้ชีวิตไปบนโลกที่เต็มไปด้วยอสูรปีศาจและวิญญาณร้าย จิตใจของเขาปราศจากความรักความผูกพันธ์และความเจ็บปวด จนเมื่อได้มาพบกับไป่ฟูหลินหัวใจอันเยือกเย็นประดุจภูเขาน้ำแข็งก็ถูกสั่นคลอน โดยเปลวไฟที่นางเป็นผู้จุดขึ้น แต่บางสิ่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของนางทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่น มันเป็นความหวาดหวั่นที่น่ากลัวเสียยิ่งกว่าอสูรร้ายที่เขาเคยพบเจอมาเสียอีก

คำโปรยปกหน้า จู่ๆ ไอ้ขยะนั่นก็ถูกอนุมานว่าเป็น ‘สารโดพามีน’ คำโปรยปกหลัง ลีนันโชเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ธรรมชาติสุดแสน(ไม่)ธรรมดา วันดีคืนดีกลับโดนรุ่นพี่ปี 3 อย่าง ‘คิมจุนซู’ ขู่ทำร้ายร่างกายโดยอ้างเหตุผลว่านันโชทำผิดต่อตนเองในกิจกรรมประกวดภาพถ่ายฟิล์ม เพราะเหตุนี้เองจึงก่อให้เกิดสงครามประสาทขึ้นระหว่างคนทั้งสอง น่าแปลกนักที่ความรู้สึกไม่อยากพบหน้าอีกฝ่ายกลับหันเหเปลี่ยนทิศทาง “ถ้าฉันชอบใครสักคน ฉันคงจะแกล้งเขาด้วยวิธีต่างๆล่ะมั้ง”