ข้าไม่เป็นแล้ว.. ภรรยาที่ดีของสามี ข้าจะเป็นสตรีแพศยาให้สาสมแก่ใจพวกท่าน !
-----------------------------------------------------------------------------
“โอ้... น้องสะใภ้ข้า งดงามยิ่งนัก มิน่าเล่า น้องชายข้าถึงได้อยู่ในเรือนหอถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน อ่า.... เยี่ยเหมย”
เขาพึมพำชื่อนางราวกับต้องมนต์ ลูบฝ่ามือไปเรือนร่างนุ่มเนียน แล้วรีบถอดอาภรณ์ของตนออกอย่างว่องไว
“เยี่ยเหมย.... น้องสะใภ้ของข้า”
เขาเรียกนางเสียงแหบพร่า ขณะก้าวขึ้นเตียง ทาบทับร่างนางไว้ แล้วใช้มือข้างหนึ่งตรึงสะโพกนางไว้แน่นไม่ให้ขยับหนี
เยี่ยเหมยพลันเห็นภาพใบหน้าของสามีผุดขึ้นในหัวของนาง น้ำตาไหลพรากออกมา
“ไม่... อย่า...”
เยี่ยเหมยส่ายหน้าไปมา พยายามขยับสะโพกหนีจากการรุกราน แต่มิอาจเคลื่อนไหวได้
“ไม่ต้องกลัว... ข้าจะมอบความสุขให้เจ้ายิ่งกว่าน้องชายไม่เอาไหนของข้าเสียอีก”
สิ้นคำเขาก็บรรเลงเพลงสวาทถาโถมเข้าใส่นางอย่างดุดันไม่ออมแรงแม้แต่น้อย
