“นี่เป็นของที่พ่อฉันห่วงมาก เธอห้ามมายุ่งกับกล่องนี้อีกนะ”

หลี่จือหลินทำเสียงดุใส่จ้าวหยู่เหยียน พลางก้มลงไปเก็บรูปใส่กล่องและปิดฝาเรียบร้อย หญิงสาวเองก็อยากแน่ใจว่าสิ่งที่เธอคิดนั่นจริงไหม เลยตัดสินใจเอ่ยปากถามในสิ่งที่สงสัยออกไป

“แล้วผู้หญิงในรูปนั้น คือแม่ของนายเหรอ”

หญิงสาวเอ่ยถามออกไปทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่กลับผิดคาดไปมาก

“ไม่ใช่หรอก!”

“อ้าว!”

จ้าวหยู่เหยียนรู้สึกดีใจปนเสียใจที่เธอไม่ได้สมหวังกับอู๋จางหย่งในโลกปัจจุบัน แต่เธอจะได้มีสิทธิ์ใจเต้นแรงกับหลี่จือหลินได้เต็มที่โดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิดแล้ว

“แล้วแม่ของนายคือใครกัน แล้วทำไมพ่อของนายถึงเก็บรูปผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่แม่ของนายไว้แบบนี้ล่ะ”

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ใครไม่ได้หรอก”

จ้าวหยู่เหยียนเลิกคิ้วสูงด้วยความงุนงง ชวนให้เธอสงสัยมากขึ้นไปอีก แต่ในขณะที่จ้าวหยู่เหยียนร่างเหลียงซานซานกำลังจะเอ่ยปากถามต่อ หลี่จือหลินก็พูดขัดขึ้นสักก่อน

“ว่าแต่เธอจะอยากรู้ไปทำไม?”