อสูรเสี่ยงรัก
อสูรเสี่ยงรัก
รักโรแมนติก
Laksanapricha
มหาลาภ ต้องเป็นเสี่ยอ่างโดยไม่ยินยอม นอกจากต้องกัดฟันรับกิจการอาบอบนวดจากน้องชาย เขายังต้องเจอผีในที่แห่งนั้นอีกด้วย ครั้นจะทุบแล้วเปลี่ยนอ่างเป็นสปา ผีไม่สาวที่อยู่ในพีโอนีฯ ก็อาละวาด เขาที่เห็นอย่างเดียวกับมหาเสน่ห์ที่ได้ยินแต่เสียง จึงต้องรับภารกิจช่วยเหลือผีที่ทั้งเหวี่ยงและวีน โบตั๋น เดินทางข้ามประเทศมาสเปนเพื่อจะค้นหาความจริงเรื่องพ่อแม่ แต่เธอคงจะดวงตกเช่นเดียวกับเจ้าของพีโอนีฯ และคงจะมากกว่า เมื่อโบตั๋นทั้งเห็นและได้ยิน...ทว่างานนี้คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม เพราะมี ‘ลาภ’ ก้อนโตหล่นปุลงในมือเธอ
  • 19 ตอน
  • 742
นิยายโดย
  • 3 เรื่อง
  • |
  • 2 คนติดตาม
บทนำ

มหาลาภ ต้องเป็นเสี่ยอ่างโดยไม่ยินยอม นอกจากต้องกัดฟันรับกิจการอาบอบนวดจากน้องชาย
เขายังต้องเจอผีในที่แห่งนั้นอีกด้วย ครั้นจะทุบแล้วเปลี่ยนอ่างเป็นสปา
ผีไม่สาวที่อยู่ในพีโอนีฯ ก็อาละวาด เขาที่เห็นอย่างเดียวกับมหาเสน่ห์ที่ได้ยินแต่เสียง
จึงต้องรับภารกิจช่วยเหลือผีที่ทั้งเหวี่ยงและวีน

โบตั๋น เดินทางข้ามประเทศมาสเปนเพื่อจะค้นหาความจริงเรื่องพ่อแม่
แต่เธอคงจะดวงตกเช่นเดียวกับเจ้าของพีโอนีฯ และคงจะมากกว่า
เมื่อโบตั๋นทั้งเห็นและได้ยิน...ทว่างานนี้คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม
เพราะมี ‘ลาภ’ ก้อนโตหล่นปุลงในมือเธอ

***********************************
“ขวัญเอ๊ย…ขวัญมานะครับ ผมขอโทษที่รุนแรง” มหาลาภกระซิบมือลูบแผ่นหลังบางแผ่วๆ
“ไม่…ไม่เป็นไรค่ะ คุณเมา…” หญิงสาวตอบเสียงสั่น รู้สึกหวั่นไหวชอบกล
“ไม่เมาสักหน่อย เหล้าแค่นั้นไม่เมาหรอก” คนไม่ยอมรับว่าเมาบอก
“ไม่เมาทำไมรุนแรงเล่า” เธออุบอิบเถียงกลับอย่างหมั่นไส้ เมาแท้ๆ ยังไม่ยอมรับอีก เชอะ!
คนยังไม่สร่างเมาดี ลูบต้นแขนเนียน กดจูบที่หลังหู แล้วกระซิบเสียงกระเส่า
“ก็โบตั๋นอยากน่ารักเอง เลยขาดสติ”
อ้อ…แสดงว่าที่ทำไปนี่ เพราะเมาตัวเธอว่าอย่างนั้นเถอะ คนป่วยหันมาค้อน ตอนนี้ตัวเธอร้อนไปหมด เนื่องจากพิษไข้กำลังรุมเร้า
“นอนพักนะครับ ขอโทษอีกครั้งที่รุนแรง”
มหาลาภมองเนื้อตัวบอบช้ำแล้วต้องเบ้หน้า มันเกิดจากฝีมือเขาจริงๆ หรือนี่ จริงอยู่ที่เมาแต่ก็ไม่ถึงกับขาดสติเสียทีเดียว เขายังจำบทรักเร่าร้อน หวามอารมณ์ได้ทุกฉากทุกตอน และยังอยากจะทำมันอีกครั้งด้วยซ้ำ สรุปแล้วที่รุนแรงคงเกิดจากแอลกอฮอล์ส่วนหนึ่ง อารมณ์อีกส่วนหนึ่ง จับสองอย่างมาผสมกัน ก็เลยเร่าร้อนเป็นเปลวเพลิงเลยทีเดียว

*********************************

“โบตั๋นเคยมีแฟนหรือเปล่า”
เธอเลิกคิ้วขึ้น ทำไมเขาถึงอยากรู้เรื่องนี้
“ทำไมคะ” เธอกลั้นยิ้มจนปวดกระพุ้งแก้ม เมื่อเห็นแก้มสากสีแดงระเรื่อ เสี่ยอายน่ารัก…
“อยากรู้” เขาตอบงึมงำ ทั้งที่ยังเกยคางกับบ่าเธอ อ้อมแขนแกร่งกระชับร่างน้อยแน่นขึ้น สีหน้าพยายามนึกทวนของสาวเจ้าทำให้ชายหนุ่มใจแป้ว มันเยอะจนต้องใช้เวลานึกหรืออย่างไร
ตาที่เคยดุ ตอนนี้ขวางเสียจนหญิงสาวก้มหน้าหัวเราะ
“ไม่เคยมีหรอกค่ะ เพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายก็ไม่เคยมี” โบตั๋นตอบไปตามตรง ตาพราวระยิบระยับเมื่อเห็นสีหน้าเก้อเขินแกมดีใจของมหาลาภ
“เหรอ…อืม ผมไม่เคยมีแฟนเหมือนกัน” มหาลาภกดจมูกหอมบ่าเนียน สูดกลิ่นตัวโบตั๋นเข้าปอด เพื่อเรียกกำลังใจ
“ใครคะ”
“อะไร…” คนอุตส่าห์ใบ้ให้รู้ว่าโบตั๋นเป็นรักแรกงง “ก็ผมไง ผมไม่เคยมีแฟน”
คนฟังกัดกระพุ้งแก้มจนเจ็บ ก่อนจะทำหน้ายู่แล้วเชิดหน้านิดๆ
“หนูหมายถึง…ใครถามต่างหาก คิกๆ”
มหาลาภอึ้ง เผลอปล่อยร่างน้อยให้วิ่งหนี เสียงหัวเราะของเธอทำให้ชายหนุ่มยกมือกุมท้ายทอย
‘อายฉิบหาย’
เขาส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาว ก่อนจะวิ่งไล่จับตัวเธอมาลงโทษ ยอกย้อนแบบนี้ น่าจับมากัดให้จมเขี้ยว ฮึ่ม!

เกี่ยวกับนักเขียน
3 เรื่อง 2 คนติดตาม