‘แกะน้อย’ หลงเข้ามาในดง ‘ผู้ล่า’ มีหรือจะหนีพ้นกับดักหัวใจ
‘จามิกร’ ต้องการตัว ‘ตมิสา’ ไม่ใช่เพราะรัก แต่เพื่อใช้เป็นเครื่องมือต่างหาก
‘ตมิสา’ หัวใจที่แหลกสลายเพราะถูกหลอกลวง ยากจะกลับมาสมบูรณ์ดังเดิม
============
จามิกร : “จะยังไงก็ตาม ถ้าอยากทำงานที่ไร่นี้อย่างสงบล่ะก็ พยายามอยู่ให้ห่างผม”
ตมิสา : “คนอะไรหุ่นดีจัง นี่สินะที่เรียกว่าหุ่นแมนกล้ามแน่น”
“ยอมให้ผมก้าวเข้าห้องมาเอง เกิดอะไรขึ้นจะว่าผมไม่ได้นะ”
ดวงหน้าเล็กยิ่งซีดลงกว่าเดิม ทั้งสีหน้าแววตาแสดงออกถึงความหวาดกลัวและราวกับกำลังจะร้องไห้ แต่ก็รีบเม้มปากชักสีหน้าไม่พอใจ สะบัดหน้าจากมือเขาพร้อมมือบางก็จะผลักอก ทว่าจามิกรจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้
“ฟังก่อน”
“ปล่อย”
เสียงหวานแข็งขึ้นกว่าที่เคยได้ยิน แถมยังสะบัดแขนเร่า ทั้งฉุดทั้งดึงสารพัดไม่ยอมจำนนง่ายๆ
“ตมิสา...โอ๊ย...”
ชายหนุ่มเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงแผ่วลง เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มดิ้นรนมากขึ้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งอุทานเพราะถูกเท้าเล็กกระทืบลงมาเต็มแรง
“ปล่อยนะ”
ตมิสาพยายามฝืนตัวพร้อมทั้งฉุดกระชากมือตัวเองจากมือหนาจนรู้สึกเจ็บ แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาข่มเหงโดยง่าย แม้ชายหนุ่มจะใส่ร้ายว่าเธอยอมรับเขาเข้าห้อง ทว่านั่นก็เพราะเขาฉวยโอกาสตอนเธอไม่ทันตั้งตัวและไม่เต็มใจ
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กขัดขืนรุนแรง ทั้งตนก็หงุดหงิดที่ถูกทำร้ายร่างกาย แม้แรงหญิงสาวจะไม่มากแต่มันน่ารำคาญ จามิกรก็ตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายยกขึ้น เจ้าตัวจึงพยายามทุบไหล่เขาไม่หยุด
“อื้อ ไม่ อุ้มทำไม ปล่อยนะ”
จามิกรไม่ตอบแต่พาหญิงสาวมาจนถึงเตียงพร้อมพูด
“เอ้า อยากดิ้นก็ดิ้น”
ร่างสูงใหญ่พาร่างเล็กล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน และกอดรัดแนบอกตนแน่น
“เอาเลย ดิ้นให้เต็มที่เลย ในเมื่อไม่อยากฟังกัน ก็ปลุกให้ผมตื่นไปเลย จะได้ทำอย่างอื่น”
เปิดเรื่องใหม่ 'อุบายหมายจันทร์' เรื่องนี้เนื้อหาค่อนข้างหนัก มีความดราม่า โรแมนติก อาจมีบู๊บ้างเล็กน้อย
ซึ่งแน่นอนว่ามีความวาบหวาม(18+) แบบไม่ธรรมดาเช่นกัน
ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ
เนื้อหาอัปประมาณ 70% ก่อนปิดเหลือตัวอย่างจ้า
==============
เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ
หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต
