ภารกิจพลิกชะตาร้าย
คืนนั้น ตอนที่กระบี่แข็งทื่อยาวสามฉื่อพาดขวางลงบนลำคอขาวผ่อง ลู่ชิงชิงก็นึกเสียใจแล้ว
เหตุใดตัวข้าจึงมีจุดจบเช่นนี้
“บอกมา! เจ้าคือคุณหนูรองแห่งสกุลลู่ ลู่ชิงชิงใช่หรือไม่”
“ไม่ ไม่ใช่!”
ไม่ใช่ข้าแล้วจะเป็นใครได้อีก
ชายในชุดดำอำพรางใบหน้า เหลือเพียงลูกตาหกคู่ต่างเพ่งมองมาที่นางอย่างไม่แน่ใจ
“ไม่ใช่ข้าจริงๆ นะ!” แม้ยืนกรานปฏิเสธเช่นนั้น แต่หยกขาวเนื้องามของสกุลลู่ผูกห้อยอยู่ข้างเอวคอดกิ่ว แต่ไหนแต่ไรนางทำอะไรต้องเด่นสะดุดตาอยู่เสมอ
“ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร!” กระบี่คมกริบเล่มนั้นกดแนบเนื้อบาดผิวของนาง เกิดเป็นรอยแดงตื้นๆ จนหยาดโลหิตค่อยๆ ทะลักไหลเป็นทางยาว
“ชะ ช้าก่อน พวกเจ้า พวกเจ้าต้องการอะไร ข้าลู่ชิงชิงจะมอบให้” ลู่ชิงชิงอกสั่นขวัญแขวนขึ้นมาแล้ว เหตุใดคนพวกนี้ต้องพากันมามากมาย ซ้ำยังเล่นใหญ่เอากระบี่พาดคอนางไว้ด้วย
“แน่นอนว่าต้องการชีวิตเจ้า”
ลู่ชิงชิงปากน้อยๆ อ้าค้าง ดวงตาเหลือกถลน
“เราไม่รู้จักกันเหตุใดต้องการชีวิตข้าด้วย!”
“ข้าไม่รู้จักเจ้า ย่อมไม่อยากเอาชีวิตเจ้า แต่คนที่รู้จักเจ้า ต่างก็ต้องการชีวิตของเจ้าทั้งนั้น”
“คนรู้จักข้าหรือ? พวกเจ้ารับเงินมาจากใคร เช่นนั้น เช่นนั้นข้าจะจ่ายให้มากกว่า ขอเพียงแค่พวกเจ้ายอมปล่อยข้าไป”
คนที่รักตัวกลัวตายเช่นนาง ย่อมต้องยอมทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ นี้ไว้
ข้อเสนอนั้นสร้างความน่าสนใจไม่น้อย แววลังเลเกิดขึ้นในดวงตาของมือสังหารที่ต่างจ้องมองกันไปมา ครั้นเมื่อกระบี่ถูกลดลงจากคอระหงแล้ว นางรีบถดถอยหลัง มือสั่นงันงกขณะล้วงเอาถุงเงินออกมายื่นให้
“คุณหนูรอง เงินแค่นั้นมันไม่พอแลกชีวิตเจ้าหรอก”
“แล้วพวกเจ้าต้องการเท่าไร”
หนึ่งในนั้นชูนิ้วชี้ขึ้น
“หนึ่งพันตำลึง?”
“หนึ่งหมื่นตำลึงต่างหาก”
พลันถุงเงินในมือก็ร่วงหล่น
หากเป็นเมื่อก่อนนางแค่กระดิกนิ้วก็จัดการให้ได้ ทว่าสองถึงสามปีมานี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย แค่นางยังเหลือชีวิตรอดได้ก็เป็นบุญเท่าไรแล้ว
ทว่ายามนี้แม้แต่ชีวิตก็ไม่อาจรักษาไว้…
“หนึ่งหมื่นตำลึงรักษาชีวิตข้าได้ใช่มั้ย” หากลองหยิบยืมใคร… แต่ยามนี้จะไปหยิบยืมใคร
“หนึ่งหมื่นตำลึง ต่อพวกข้าหนึ่งคน… คุณหนูรองสกุลลู่ รู้มั้ยท่านเป็นสตรีคนแรกที่มีคนจ้างวานให้ฆ่าถึงสามคน ซ้ำยังเสนอค่าหัวให้คนละ1หนึ่งหมื่นตำลึง ท่านนี่เป็นของบรรณาการจากสวรรค์แท้ๆ”
ลู่ชิงชิงไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า จะมีคนเกลียดชังนางจนยอมทุ่มเงินมากถึงเพียงนี้ ไม่เพียงแค่หนึ่ง แต่มีถึงสาม
มีหนึ่งชีวิตก็ไม่เพียงพอจะชดใช้ให้จริงๆ …
#พันราตรี
