อสูรร้ายที่ย่ำยีหล่อน ขับไล่ให้หล่อนออกไปจากชีวิตพวกเขาเมื่อสองปีที่แล้ว... คือคนที่กำลังยื่นข้อเสนอให้หล่อนอุ้มบุญในวันนี้! --------------------------------------------- “คุณทำแบบนี้ทำไม” ปุณพีร์เค้นเสียงเหี้ยม พันธนาการร่างเล็กที่พยายามดิ้นไปมา ถลึงตามองอย่างข่มขู่ เขาตั้งใจทำเพื่อเธอ หากแต่เธอกลับยกความตั้งใจของเขาให้เป็นของคนอื่น! “กรี๊ดดด” หญิงสาวโวยวายออกมาเสียงดังเมื่อจู่ๆ คนตัวโตก็ช้อนร่างงามไว้แนบอก โยนลงบนเตียงแรงๆ ก่อนจะก้าวขึ้นมาคร่อมร่างเล็กไว้ กดมือทั้งสองข้างของหล่อนพร้อมทั้งขบกรามแน่น “พิมพ์ คุณเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ผัวทั้งคนก็คิดยกให้คนอื่น” ปุณพีร์กล่าว น้ำเสียงแฝงความน้อยใจอยู่บ้าง แบบนี้มันน่าลงโทษซะให้หลาบจำ!

เพราะความเข้าใจผิด คิดว่าเธอคือของขวัญที่เพื่อนชายส่งมา เธอจึงกลายเป็นสาวไซด์ไลน์ฝึกหัดที่ต้องรับบทรักโดยไม่เต็มใจ ********************** ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มองดูร่างชายฉกรรจ์ที่กำลังสาวเท้าเข้ามาใกล้อย่างตื่นตระหนัก ท่าทางตอนนี้เขาดูเหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกที! “คุณออกไปจากไร่ของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจมาจับคุณ” มัสลินขู่ฝ่ออย่างใจกล้าทั้งที่ดวงตายังหันซ้ายขวาอย่างหาทางรอด “ข้อหาอะไรล่ะครับ เชื่อเถอะว่าตำรวจไม่สนใจเรื่องของผัวเมียแน่” ติณากรเลิกคิ้วอย่างเป็นต่อ “ผัวเมียบ้าอะไรกัน คุณต่างหากที่คิดว่าฉันเป็นเด็กไซด์ไลน์...เอาล่ะ ถือว่าครั้งนั้นฉันอุทิศส่วนบุญไปให้” เสียงใสว่าอย่างใจกว้างทั้งที่ดวงหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ ประโยคนั่นสมควรที่เขาควรจะโกรธ หากแต่เขากลับยืนยิ้มแล้วโน้มใบหน้ามาหาหล่อนอย่างจงใจหยอกเย้า “คุณนี่ใจดีจัง คืนเดียวทำบุญตั้งห้ายก...ไหนๆ พรุ่งนี้เป็นวันพระ คุณทำบุญล่วงหน้าอีกสักสามสี่ยกสิ” (กรุณาโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ)

ล่มงานมงคลกับบุรุษ 'ปกติสมบูรณ์' มาได้แล้วถึงสองครา ครั้งที่สามกับ 'อดีตแม่ทัพพิการตาบอดโมโหร้าย' แค่นี้จะไปยากอะไร หากนางทำไม่ได้ นางจะยอมเป็นแม่พันธุ์หมูให้เขาเลย ว่าแต่...เขาหลอกกินเต้าหู้นางบ่อยไปหรือไม่? ผู้ใดเคยกล่าวเอาไว้ว่าจะยอมตาบอดไปชั่วชีวิตดีกว่ารับนางเป็นภรรยา! --------------------------- เพียงชั่วอึดใจเดียวร่างบอบบางก็หันเข้าหาเป้าธนูพร้อมกับแผ่นอกกว้างโอบล้อมรอบ ความอุ่นร้อนกำจายไปทั่วจนจางอวี่ซินต้องนิ่งงันไปพักใหญ่เพื่อวิเคราะห์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จวินอี้เฟิงเพิกเฉยต่อดวงตาของหวังลี่ที่เบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง ก็เขาตาบอด ไม่สามารถเล็งเป้าเองได้ สายตาสาวใช้คู่เดียวจะไปอายอะไร! “ข้ามองมิเห็น” วาจาห้วนสั้น พร้อมกับมือที่คว้าเอาคันธนูและลูกธนูด้ามยาวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ยัดใส่มือนาง จางอวี่ซินกะพริบตา คิดจะเบี่ยงตัวออก แต่ก็รับรู้ได้ว่าท่อนแขนที่รัดนางไว้ไม่ปล่อยให้นางได้ปฏิเสธเป็นแน่! จวินอี้เฟิงหัวเราะในลำคอ มองดูร่างบอบบางที่พยายามเอาตัวรอดในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่ยืนซ้อนร่างเล็กไว้อย่างไม่รู้สึกรู้สา ไม่ได้รู้สึกเลยว่าตัวเองกำลังทำเรื่องพิลึกอันใด “ข้าขอใช้ดวงตาร่วมกับเจ้า แค่นี้ก็มิได้เชียวหรือ” --------------------------- ขอฝากนิยายแนว feel good ของไป๋เหลียนไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่า

เพราะอำนาจ...ทำให้นางต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพตั้งแต่อายุสิบห้า เพราะความรัก...ทำให้นางอดทนทำหน้าที่ฮูหยินเอกถึงสามปี เพราะอนุผู้หนึ่ง...ทำให้นางถือหนังสือหย่าจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์ แล้วมาวันนี้...คนใจร้ายผู้นั้นยังกล้ามาทวงลูกจากนางอีกหรือ! 'จวนนี้เป็นของเจ้า ทรัพย์สมบัติทั้งหมดข้ายกให้เจ้า...ใจของข้า ก็เป็นของเจ้าเช่นกัน' ขอฝากผลงานเรื่องใหม่ของไป๋เหลียนด้วยนะคะ

ถึงจะข้ามภพมาเป็นหงส์ที่ฮ่องเต้มิโปรดปรานก็ไม่เป็นไร แต่ในเมื่อสามีและเหล่าสนมชายารักทั้งหลายขยันมา 'เยี่ยมเยียน' นัก ไม่ปล่อยให้นางได้หายใจอยู่ในตำหนักเย็นอย่างสงบสุข เช่นนั้น...ลองเป็นฮองเฮาชั่วช้าแห่งยุคก็น่าสนุกดี! "โหดเหี้ยม ไร้เหตุผล อิจฉาสนม ลบหลู่ฮ่องเต้!"

สำหรับเธอ...เขาคือ 'พี่ชาย' ที่หล่อนต้องชดใช้ความผิดที่ไม่ได้ก่อ สำหรับเขา...เธอคือ 'น้องสาว' ที่แย่งทุกสิ่งทุกอย่างไป เพราะพวกเธอก้าวเข้ามาในชีวิตบิดา ทำให้มารดาของเขาช้ำใจจนต้องจบชีวิตตัวเอง แผลในใจก่อเกิดเป็นเพลิงเผามอดไหม้อยู่ในอก ความคับแค้นผลักดันให้เขาดึง 'นอกสาวนอกคอก' มาระบายความเกลียด ฉุดรั้งให้เป็นน้องสาวบำเรอ ปรนเปรอบนเตียงให้สาแก่ใจ! (กรุณาโหลดตัวอย่างก่อนการตัดสินใจซื้อนะคะ)

เขา...ผู้ซึ่งทำทุกทางเพื่อแสดงออกว่ารัก ส่วนเธอ...ผู้ซึ่งมอบรักให้เขาหมดใจ แต่เป็นได้แค่ของเดิมพัน! ********************* “คำก็เมียสองคำก็เมีย เพิ่งรู้ว่าคนที่เป็นแค่ของพนันเรียกว่าเมียก็ได้ด้วย” “รดา!” “ทำไมคะ คุณทนฟังความเลวของตัวเองไม่ได้หรือไง คนต่ำช้า! คนสารเลว คน...อื้อ!” ชายหนุ่มปิดปากเสียงเจื้อยแจ้วที่ต่อว่าต่อโพยเขาอย่างดุดัน ฟันแหลมคมขบเม้มริมฝีปากเล็กเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักหน่วงอย่างต้องการจะลงโทษทัณฑ์ ลิ้นแข็งแรงชวดชิมน้ำหวานในโพรงปากเรียวนุ่มอย่างเอาแต่ใจ มือหนึ่งตรึงท่อนแขนเรียวเล็กไว้กับเบาะนุ่มนิ่ม ส่วนอีกมือปีนป่ายไปทั่วหน้าขาก่อนจะถกชุดกระโปรงขึ้นแล้วแตะต้องอย่างถือสิทธิ์ มือหยาบกร้านลูบไล้อยู่แถวหน้าขาก่อนจะเคลื่อนขึ้นมาสัมผัสหน้าท้องแบนราบ กลิ่นสาบสาวที่ติดจมูกหวนกลับไปให้คิดถึงวันนั้น...วันที่เขาทำร้ายหล่อนอย่างเลือดเย็น ********************* ขอฝากนิยายโรมานซ์เข้มข้นฉบับมินิเล่มนี้ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะคะ หากต้องการอ่านฉบับมินิราคาเบาๆ แบบนี้อีก ฝากกดหัวใจให้กำลังใจไรท์นิดนึงน้า ขอบคุณคุณผู้อ่านทุกๆ ท่านมากๆ ค่ะ ❤

การแต่งงานที่เกิดขึ้นจากการดัดนิสัยของสองคุณหญิง ก่อเกิดเป็นเกมวิวาห์จอมปลอมที่คาสโนวี่สาวอย่าง ศรัญชา ต้องลุกขึ้นสู้คาสโนว่าหนุ่มที่มองร่างกายเธอเป็นแค่เครื่องมือหากิน! เชอะ! คอยดูเถอะว่าใครมันจะแน่กว่า ไอ้โคแก่!! เธอก็ไม่ยอมเสียอิสรภาพไปให้ใครง่ายๆ เหมือนกัน!!! 'ไอ้โคแก่!' คำนี้เหมือนกับหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเข้าอย่างจังเมื่อมันหลุดออกมาจากปาก อวบอิ่มของแม่นางแบบสาวสวยฉาวโฉ่เรื่องข่าวค(ร)าว อย่างยัยปากมอมนี่หรือคิดจะมาเป็นคู่หมั้นเขา! แล้วเธอจะได้รู้ว่าคำว่า เมีย และการ แต่งงาน มันไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของนายภควา!! ขอฝากนิยายรักโรแมนติก(?) ที่จะนำพาไปสู่ความแซ่บแบบฮาๆ ได้ ณ บัดนี้...

เธอตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังถูกผู้ชายสารเลวพรากพรหมจรรย์ไปอย่างเลือดเย็น...แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อปีศาจร้ายตนนั้นกลับมาอยู่ต่อหน้าหล่อนอีกครั้ง! แล้วหล่อนจะทำเช่นไร...เมื่อเพลิงปรารถนาของเขากำลังแผดเผาความเกลียดชัง เหลือเพียงความเร่าร้อนและสิเน่หาอยู่เต็มหัวใจ *************************** แสงไฟสลัวสาดส่องให้เห็นแววตาดุดันที่พราวระยับชัดเจน หญิงสาวขมวดคิ้วในขณะที่เริ่มโคลงศีรษะไปมาช้าๆ ผู้ชายสารเลวคนนั้นจะเป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่โตระดับนี้ไปได้อย่างไร ไม่หรอก...หล่อนไม่เชื่อ แต่สายตาที่มองหล่อนแบบนั้น... “แก...” “ดีใจจังที่จำผมได้แล้ว” ไม่พูดเปล่ายังคว้าเอวคอดเข้ามาแนบชิด ปาวลีซึ่งไม่ทันตั้งตัวจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างง่ายดาย “ปล่อยนะไอ้คนสารเลว” มือทั้งสองยังทุบตีเป็นพัลวัน แต่คิดว่าแรงผู้หญิงตัวเล็กๆ จะสู้ชายชาตรีอย่างเขาได้หรือเมื่อมือใหญ่เพียงข้างเดียวก็สามารถรวบข้อมือบางทั้งสองเอาไว้เหนือหัวได้ มิใช่เพียงแค่นั้นยังโถมร่างตัวเองเข้าหาจนแผ่นหลังเล็กนาบลงกับพื้นทรายนุ่ม “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ” “ใครเขาจะทำบ้า ผมกำลังจะทำรักต่างหาก”

นาง...คือสตรีที่ใช้ชีวิตเยี่ยงบุรุษ นาง...คือสตรีผู้เกลียดวังหลวง แต่เหตุใดจู่ๆ วันหนึ่งถึงได้มีเกี้ยวแปดคนหามมารับนางเข้าวัง หรือเพราะคนจรจัดน่าตายผู้นั้นเล่นงานนางแล้ว! ไม่นะ...เอาวันคืนอันสงบสุขของนางคืนมา!!

เพราะหน้าที่องค์หญิงที่ต้องทำเพื่อแผ่นดิน นางยินยอมต้องส่งตนเองเป็นบรรณาการแก่จวิ้นอ๋องแห่งไห่หมิง ที่หล่อหรือเปล่าไม่รู้...รู้เพียงคำสรรเสริญ 'พยัคฆ์เมฆา' นั้นมีมากยิ่ง โหด! โฉด! ชั่ว! "เป็นผู้หญิงของข้า ย่อมต้องร่วมหลับนอนกับข้า นี่เป็นเรื่องที่มิอาจบิดพลิ้วได้"

นางยอมออกเรือนแทนพี่ใหญ่เพื่อหวังเป็นอิสระจากตระกูลอวี้โดยเร็ว มอบทายาทให้เขาสักคนเพื่อแลกกับหนังสือหย่า แต่...มิใช่เขาหรอกหรือที่เอ่ยปากว่าจะขอร่วมหอกับภรรยาเพียงครั้งเดียว เหตุใดถึงได้ขยันให้นางอุ่นเตียงบ่อยเช่นนี้เล่า! “เปิ่นหวางมิแข็งแรงเช่นนี้ ประสิทธิภาพการมีบุตรย่อมน้อยยิ่ง หากเจ้ามิอยากให้ผิดพลาด เรามาร่วมหอกันอีกครั้งเถิด...”

ศรัทธาในรักมลายหายไปพร้อมกับการจากลาของผู้หญิงหิวเงินอย่าง พิมลนาฎ ด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นเพียงลูกจ้างในร้านเบเกอรี่ โดยหารู้ไม่ว่าเขาเป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งนครอัฟชา! โปรย... “ถึงเวลาทำหน้าที่ของคุณแล้วพลอย!!” คำพูดนั้นทำให้คนฟังแทบหน้าหงายด้วยความอายปนโกรธ นี่สินะคือความต้องการที่แท้จริงของเขา เขาอยากจะเชยชมร่างของหล่อนจนใจจะขาดโดยไม่ต้องการความรักจากหล่อนเหมือนกับเมื่อสามปีก่อน แม้แต่วินาทีสุดท้ายที่หล่อนกำลังจะกลับประเทศไทยเขาก็ยังต้องการ สงสัยจะขอทบต้นทบดอกเรื่องในอดีตสินะ... “คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกนะว่าสิ่งที่คุณจะต้องทำคุณจะต้องทำมันฟรีๆ คนอย่างผมถ้าใจถึงเงินก็ถึงเหมือนกัน...รับรองว่าคุณต้องติดใจ” เรฮานว่าพลางถอยห่างหญิงสาวออกมาสองก้าว คว้ากระเป๋าสตางค์พลางล้วงแบงก์พันหลายใบวางไว้บนโต๊ะ “คุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันอย่างนี้” หญิงสาวกัดฟันพลางพูดออกมาอย่างแค้นเคือง ทว่าคนฟังกลับยิ้มรับอย่างแสร้งทำ “โอ้!! ขอโทษด้วยนะพิมลนาฎ...ผมไม่เคยเสียใจกับการกระทำของตัวเองนอกจากการที่ได้ไปหลงรักคนอย่างคุณเข้า” “บ้าที่สุด!!” หญิงสาวสบถออกมาเสียงเบาก่อนจะหันไปมองข้างๆ เพื่อการหลีกหนีการกระทำอันอุกอาจของเขา เวลาอีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงหล่อนก็จะได้ทั้งอิสระและกลับประเทศ ทำไมเขาต้องมาเรียกร้องเอาจากหล่อนในนาทีสุดท้ายด้วยนะ! “หาทางหนีงั้นหรือ! มันหมดเวลาแล้วล่ะคนสวย…ผมสัญญาว่าหลังจากที่คุณได้ก้าวออกจากอัฟชาไปแล้ว คุณจะไม่มีวันได้กลับมาเหยียบที่นี่ได้อีก!” แควกกก!! “กรี๊ดดดด!!!”

หลังจากได้ทราบข่าวการตายของน้องสาว เจ้าชายรอม์ฮิม อัล-ซาร์ฟา มกุฎราชกุมารแห่งรัฐอัฟชา เดินทางกลับจากกรุงปารีสเพื่อสืบหาฆาตกร และที่ยิ่งตกใจมากกว่านั้นคือ คนร้ายที่ว่าเป็นอดีตคู่หมั้นชาวไทยของนางเอง!! เขาไม่รอช้าที่จะเดินทางสู่ประเทศไทยเพื่อสู่ขอลภาภัทร น้องสาวของอดีตว่าที่น้องเขย แต่เขาหาใช่สู่ขอนางไปเป็นชายาอย่างที่ใครๆ คิดไม่...หากแต่เขาสู่ขอเธอไปเป็นนางบำเรอต่างหาก!! โปรย... ลภาภัทรเชิดริมฝีปากขึ้นอย่างไม่พอใจพลางโน้มตัวขึ้นไปผลักคนที่ยังหัวเราะไม่หยุดอย่างแรง แต่รอม์ฮิมกลับลุกตัวหนีจับร่างบางขึ้นมาบนที่นอนโดยที่มีตัวเขาขึ้นคร่อมอยู่แทน จู่ๆ ลภาภัทรก็แปลกใจเอาเสียดื้อๆ เมื่ออีกฝ่ายตัวร้อนจัด ใบหน้าคมแดงเข้มเมื่อความปรารถนาถูกปลุกขึ้นเมื่อหญิงสาวดิ้นไปมาใต้ร่าง หล่อนจะรู้ไหมว่าไอ้ ส่วนนั้น ของเขามันแทบจะตื่นทันทีเลยเชียวที่หล่อนพลิกไปพลิกมา!! “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมตัวคุณร้อนอย่างนี้ล่ะ” เสียงหวานถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ เมื่ออีกฝ่ายดูท่าทางไม่ดีเท่าไหร่ “ผมก็แค่โดนพิษจากคุณ” “พิษอะไร คุณเป็นอะไรคะ!” หญิงสาวมองอีกฝ่ายตาตื่นพร้อมทั้งยกมืออังหน้าผากอีกฝ่ายอย่างร้อนรน ‘หรือว่าพิษที่อยู่ในตัวเธอยังไม่หมดหว่า’ “มันเป็นพิษที่หวานๆ อย่างหนึ่ง” รอม์ฮิมตีหน้าตาย “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปตามหมอมาให้ ลุกก่อนสิ” ลภาภัทรผลักอีกฝ่ายออกแต่ชายหนุ่มกลับแน่นิ่งกับที่ “คุณอย่าทำหน้าหื่นแบบนั้นสิ ฉันกลัวนะ! อุ๊บส์!!” ชายหนุ่มไม่รอให้ร่างบางได้ทำตามอย่างที่พูด เขาโน้มใบหน้าลงมาไล้เลียความหวานจากริมฝีปากบางก่อนจะเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ แม้ตอนแรกเด็กสาวจะดิ้นสักแค่ไหนแต่เขากลับยึดร่างเล็กไว้มั่น ความช่ำชองที่มีมากกว่าทำให้อีกฝ่ายคล้อยตามได้ไม่ยากเมื่อเสียงครวญครางเล็ดลอดออกมาเสียงใสผสมกับเสียงอันพึงพอใจของชายหนุ่ม ‘พิษ...สวาทไงฮาบีบาตี’

ไม่มีวันที่เขาจะลบไฟแค้นออกจากใจได้ ใครเป็นคนจุดชนวนความแค้นในครั้งนี้ "อัคคี" ไม่เคยลืม... แต่การจะแก้แค้นให้สะใจ มันต้องทำลายทั้งครอบครัว ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต!! ในเมื่อครอบครัวของเขาต้องพังทลาย เธอก็ต้องลิ้มรสความรู้สึกนั้น อัคคีใช้ความมีเสน่ห์และอำนาจทำให้ "นลินดา" ต้องตกเป็นเมียเชลยของเขา และเมียเชลยอย่างเธอไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่เขายัดเยียดลงทัณฑ์ เจ้าพ่ออย่างเขาวางแผนทุกสิ่ง แย่งชิงทุกอย่าง เพื่อเป็นเจ้าชีวิต