เพราะ "เกลียด​แรกพบ" เขาจึงบีบให้เธอ​มาชิดใกล้จากนั้น​ก็ลวงให้เธอรักก่อนจะสลัด​ทิ้งอย่างเลือดเย็น​... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เท่าไหร่” เขาเลิกคิ้วขึ้นพร้อมทั้งยิ้มยียวนเธอ “อะไรคะ?” แววตาเธอไหววูบรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร “ค่าตัวคุณนะเท่าไหร่ ผมจะชดใช้สิ่งที่คุณเสียไปเราจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก” เขากระซิบถามเสียงเยาะเย้ยให้ได้ยินกันเพียงสองคน ภารดีแม้มริมฝีปากที่สั่นเทาแน่นพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้เสียงสะอื้นและน้ำตารินไหลออกมาประจานความใจง่ายของตัวเอง เธอยังคงยืนมองเขานิ่งด้วยสีหน้าเจ็บปวด แวบหนึ่งในห้วงความคิดพยายามหลอกตัวเอง ‘ฝันร้ายเธอกำลังฝันร้าย’

... เขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการโดยไม่สนว่าใครจะเป็นหรือรู้สึกอย่างไร เพียงครั้งแรกที่ได้สบตาเธอเขาก็ถูกใจและหมายมั่นว่าจะต้องคว้าตัวเธอมาเชยชม ... เธอไม่ใช่คนสวยบาดตาแต่มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ เมื่อโชคชะตาเล่นตลกชายที่บังเอิญเดินผ่านและเผลอไปสบตากลับกลายมาเป็นเจ้านาย ความใกล้ชิดกับคำหวานจากเขาทำให้เธอตกหลุมรัก จนยอมตกเป็นของเขาทั้งกายและใจ โดยไม่เคลือบแคลงในความรักที่เขามีให้ กว่าจะรู้ตัวว่าน้ำผึ้งหวานเคลือบยาพิษก็ตอนที่รู้ว่าตัวเองมีหนึ่งชีวิตน้อยๆ อยู่ในครรภ์ **************************************************************** เพี้ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบแก้มสากไม่ได้ระคายผิวหน้าของเขาเท่าใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาที่มองเขาอย่างผิดหวังและนั้นทำให้ภุมเรศ หน้าชาอยู่ ไม่น้อย “คุณ จะว่าจะดูถูกฉันยังไงก็ได้ แต่คุณ ไม่มีสิทธิ์มาว่าพี่ชายของตัวเอง” “ทำไม? รับความจริงไม่ได้หรือไง” **นักอ่านที่รักทุกท่านโปรดดาวน์โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ**

“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับสาวเจ้า “เมื่อครู่นี้เองค่ะ” นัยน์ตาสวยไหวระริก อยากเอ่ยถามเขาว่าเด็กคนนี้เป็นใครหากแต่ใจไม่กล้าพอ เขาย่อตัวลงปล่อยลูกสาวให้ยืนที่พื้นพร้อมกระซิบข้างหู “สวัสดีม่ามี้สิคะลูก” มยุราชาวาบไปทั้งตัว ทว่านั้นยังไม่ทำให้เธอช็อกเท่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามมาสมทบ ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นละม้ายคล้ายเด็กคนนี้เหลือเกิน หากเด็กคนนี้เป็นลูกเขาผู้หญิงตรงหน้าก็ต้องเป็นแม่ของลูกไม่ผิดแน่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ **นักอ่านที่รักทุกท่านโปรดดาวน์โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ**

นับดาวหยิบกระเป๋าสะพายก่อนจะเดินตามเขาออกจากห้อง ภายในบริษัทยังมีพนักงานนั่งทำงานอยู่ประปรายต่างก็มองมายังเจ้านายเป็นตาเดียวกัน นับดาวได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนไปให้ เธอเดินตามเขามาจนถึงลานจอดรถทว่าจู่ๆ เขากลับหยุดเดินกะทันหันพร้อมทั้งหันมาจองเธอเขม็ง “คุณ” “คะ?” “ผมมีธุระด่วน” เขาเน้นคำพร้อมยิ้มร้าย “ ! “ “คุณกลับเองแล้วกัน” เขาบอกหน้าตายไม่สนใจคนตรงหน้า นับดาวนิ่งงันคิดไม่ถึงว่าเขาจะแกล้งทิ้งเธอให้กลับเองทั้งที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่คุ้นเคยกับเส้นทางที่นี่ “คุณณัฐฉันกลับไม่ถูก...” กว่าเธอจะเอ่ยออกมาได้เขาก็ขับออกรถไปไกลแล้ว นับดาวทำได้เพียงพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ อย่างยอมรับในโชคชะตาก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปยังสำนักงานเพื่อเดินออกประตูหน้า

เขาแอบสะกดรอยพร้อมขับรถตามจนมาถึงบ้านชั้นเดียวหลังเล็กของเธอ ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าหนูน้อยคนนั้นเป็นลูกของเขา แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือทำไมเธอไม่ยอมบอกซ้ำยังพรากโอกาสในการเฝ้ามองการเติบโตของลูกน้อย มือหนากำพวงมาลัยแน่นโกรธหญิงสาวเหลือเกิน และงานนี้นวลจันทร์จะต้องได้รับผลของการกระทำของเธออย่างสาสม เมื่อเธอเลือกที่จะเล่นซ่อนแอบกับเขา เขาเองก็จะเลือกทำแบบนั้นเช่นกัน... ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ **นักอ่านที่รักทุกท่านโปรดดาวน์โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ**

เนื้อคู่​กันแล้วย่อมไม่แคล้ว​กัน ต่อให้มีใครอื่นผ่านเข้ามา สุดท้ายก็ต้องหวนกลับมาคู่กัน​....เหมือนเช่นเขาและเธอ ----------------------------------------- “ขอบคุณนะคะที่ช่วยนิด” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว สีหราชสบตาเธอนิ่งพร้อมกระซิบข้างหู “ไม่น่าเชื่อว่าหนูนิดของคุณย่าจะชอบเป็นมือที่สาม” น้ำเสียงราบเรียบแต่กระแทกใจคนฟัง นริศราหน้าถอดสีหลุบตาต่ำกำมือแน่น เธอสูดลมหายใจเขาลึกๆก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา “นิดไม่ได้เป็นมือที่สามของใคร” “แน่ใจ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างท้าทาย “ค่ะ” “แต่เท่าที่ฉันรู้จัก...” เข้าเว้นจังหวะพร้อมมองเธอไปทั้งตัวก่อนพูดต่อ “เธอชอบแย่งของรักของคนอื่น” “คุณสีหราช!” นริศราน้ำตาคลอมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่เธอก็ไม่เคยเป็นคนดีในสายตาเขาเลย

“ทำไมพี่ต้องขออนุญาตมะลิด้วยละในเมื่อพี่เป็นพ่อของยัยหนู พี่มีสิทธิ์ที่จะพาลูกของพี่ไปที่ไหนก็ได้ หรือมะลิจะเถียงว่ายัยหนูไม่ใช่ลูกพี่”

เพราะเล่ห์ร้ายของใครบางคนหรือโชคชะตาที่เล่นตลกให้คนแปลกหน้าพลาดมีสัมพันธ์ลึกซึ้งจนเกิดเป็นบ่วงรัดทั้งคู่ไว้ด้วยกัน ------------------------------------------ “ตกลงนี่คุณเข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง!” เขาทนไม่ไหวเอื้อมมือบีบปลายคางมนให้เงยหน้าสบตาเขา “ฉัน...ฉัน” ปณาลีอึกอักกลัวคนตรงหน้าจนตัวสั่น วินาทีแรกที่ได้สบตาคม เธออยากจะหายตัวไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เมื่อคนตรงหน้าคือหลานชายคนโตของเจ้านาย “ฉันอะไรทำไมไม่ตอบ!” เขาตะคอกหงุดหงิดไม่น้อยที่เผลอไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้