------------------------------------------------------------
“ร้องเลย ร้องดัง ๆ ยิ่งเธอเจ็บปวด ฉันก็ยิ่งสาแก่ใจ”
เขาบีบคางหล่อนไว้เพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจเหยียดหยาม
“อึก”
ฉับพลันนั้นเขาก็โฉบปากประกบลงที่ริมฝีปากเธอ
“อื้อออออ”
“อึก.... อื้อ”
แพทริคบดเบียดกลีบปากนุ่มอย่างหนักหน่วง ล้ำลึก ให้สมกับที่เขาสูญเสียเธอไปถึง 6 ปี
“ไง... รสจูบของผัวเก่า พอจะทำให้เธอระลึกถึงความหลังระหว่างเราได้หรือยัง หรือยังซ่านใจสู้ได้ขี้ยาคนนั้นไม่ได้ !”
“มะ.... ไม่”
ทิชาพยายามส่งเสียงปฏิเสธออกมา เธอไม่ใช่เมียเขา และไม่เคยถูกชายใดแตะต้องตัวมาก่อน
“หึ !”
เขาแค่นเสียง แล้วจับขาเรียวแยกออกกว้างอย่างหยาบคาย แล้วจ่อหัวร้อนฉ่าเข้าที่ประตูอ่อนนุ่มของหญิงสาว
“รู้ไหมว่าการจำผัวตัวเองไม่ได้ ต้องได้รับการลงโทษอย่างไร”
สิ้นคำ เขาก็ขยับสะโพกเข้าสู่กายสาวเต็มแรงจนสุดลำ
“อ๊ายยยยยย”
