“เจ้าเป็นบ้าอะไรของเจ้าอีกมูนา” ฟารีฟเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญไม่น้อย เพราะเวลานี้เขาอยากจะพักผ่อนและต้องการให้หญิงสาวมาเอาอกเอาใจเหมือนเช่นผู้หญิงคนอื่นๆ ทำเสียมากกว่ามาสั่งห้ามแล้วก็ถือมีดขู่ราวกับว่าเขากำลังจะขืนใจหล่อน
“ท่านต่างหากที่บ้า ท่านฆ่าคนตาย” มูนาโต้กลับเสียงสั่นเทา ภาพที่ชายชุดดำบนหลังม้าถูกกริชปักคาลำคอยังติดตาไม่หาย ถึงแม้เธอจะแอบไปฝึกการต่อสู้มาบ้างก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยมาเห็นใครถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเช่นนี้มาก่อน
“หากข้าไม่ฆ่ามัน มันก็ต้องฆ่าข้า ข้าทำเพราะต้องการปกป้องคนของข้า ข้าผิดนักหรือไง”
“ท่านมันโจรชั่ว ฆ่าคนได้อย่างไม่ละอายแก่ใจ ทั้งที่คนคนนั้นไม่ได้ทำอะไรให้ท่านสักนิดเดียว” มูนาแก้ต่างให้คนตาย เพราะเธอเห็นเช่นนั้นจริงๆ ว่าชายชุดดำไม่ทันได้ตั้งตัวแม้แต่น้อยตอนถูกปลิดชีพ
“ใช่! ข้ามันโจรชั่ว แต่สันดานโจรที่ไหนๆ ก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น หรือว่าเจ้าจะรอให้โจรกระจอกพวกนั้นเข้ามาลากเจ้าไปรุมข่มขืนก่อนหรือ เจ้าถึงจะยอมให้ข้าฆ่าพวกมัน ตอบข้ามาสิมูนา!”
ฟารีฟตอบด้วยเสียงกระแทก แววตาคมเรืองรองด้วยแรงโทสะ แล้วไม่รู้ทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกโกรธหญิงสาวอย่างมากมายนัก
