“คุณ…” ไอศิกาขยับปากจะเรียกขานผู้เป็นย่า ทว่าไม่ทันได้เรียกก็ต้องหน้าหันไปตามแรงตบของผู้เป็นย่า
“งามหน้าจริงๆ แกนี่สารเลวเหมือนแม่แกไม่มีผิด” คนเป็นย่าเค้นเสียงต่อว่าด้วยใบหน้าที่โกรธจัด ขณะที่ศานต์ก็งง เมื่อจู่ๆ ย่าของคนรักก็ปรี่เข้าไปตบไอศิกา ครั้นพอจะโดนรอบสองเขาเลยต้องเข้าห้าม
“นี่ถึงกับโดดเข้าปกป้องกันเลยรึ” คุณย่าศิริภาหันไปต่อว่าคนรักของหลานสาวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ผมไม่ทราบนะครับว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ที่ผมต้องเข้าปกป้องไอศิกา เพราะผมไม่ชอบการกระทำของคุณย่า”
“หลงมันเข้าแล้วสิ!”
“คุณย่ากำลังเข้าใจผิดนะครับ”
“นับจากนี้เธอย่ามาเรียกฉันว่าย่า ส่วนแก นับจากวันนี้ฉันจะถือว่าแกไม่ใช่คนในตระกูลวงศ์ศุลีรักษ์อีกต่อไป แกไปเปลี่ยนใช้นามสกุลของแม่แกซะ ตี้! กลับกับย่า แล้วก็เลิกกับผู้ชายคนนี้ซะ!” คนเป็นย่าหันไปหาหลานสาวอีกคนแล้วพร้อมคำสั่งเด็ดขาด
“คุณย่าขา คุณย่าใจเย็นๆ ก่อนนะคะ แล้วฟังพี่ไอพูดบ้าง ดูเหมือนพี่ไออยากพูดอะไรกับคุณย่านะคะ” อติญาจับมือผู้เป็นย่า แล้วพยายามร้องขอให้ผู้เป็นย่าฟังพี่สาวต่างแม่ได้อธิบายบ้าง
“ตี้! เมื่อครู่คุณเรียกไอศิกาว่าพี่งั้นเหรอ” ศานต์ที่กำลังสงสัยว่าคนทั้งสามเกี่ยวข้องกันอย่างไรหันไปถามคนรัก
“ค่ะ พี่ไอเป็นพี่สาวของตี้เอง แต่คนละแม่นะคะ”