สหายข้า... เจ้าเป็นใคร! (NC)
สหายข้า... เจ้าเป็นใคร! (NC)
วรรณกรรมผู้ใหญ่
อาลี่ ( 阿丽 )
เขา...เป็นบุรุษตัวโตที่คิดอ่านดุจเด็กน้อย นางรู้จักเขามาเกือบสิบปี คิดว่ารู้จักเขาดีที่สุด แม้แต่งูน้อยของเขานางก็เคยเห็นมาแล้ว แต่ไฉน...ยามนี้นางกลับไม่รู้จริงๆ ว่าแท้จริงแล้วสหายของนางผู้นี้เป็นใคร!
  • 24 ตอน
  • 5,098
นิยายโดย
  • 24 เรื่อง
  • |
  • 235 คนติดตาม
บทนำ

มาแล้วจ้าา มาช้าหน่อยแต่มานะ!

สำหรับลี่ลี่นั้นยังคงคอนเซ็ปต์เดิมไม่เปลี่ยนแปลง นั่นคือความ น่ารักและนู้มฟูวว สำหรับเรื่องนี้มีความน่าหยิกและคันไม้คันมือเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยและยังคงเป็นคู่เดี่ยวเช่นเดิม

และยังคงมี NC ร้อนแรงที่จะพานักอ่านทุกท่านไปนั่งมองกิจกรรมเข้าจังหวะกันอย่างโจ่งแจ้งบนเตียง...

-----------------------------------


“หลายปีก่อนตอนนั้น... เจ้าถูกเจ้าลูกตะพาบจู้ข่งจับเปลือยคิดจะนำเจ้าถ่วงทะเล เป็นข้าที่ช่วยเจ้าไว้ ดังนั้น... ร่างกายของเขาข้าล้วนเห็นหมดแล้ว เจ้าคงไม่รู้ลึกซึ้งเรื่องราวระหว่างหญิงชาย ดังนั้นจีจีก็นอนนิ่งๆ ทุกสิ่งอย่างข้าจะจัดการเอง”



จู้จีได้ยินเช่นนี้ใบหน้าก็กระตุกเกร็งมือหนาบีบแก้มนางด้วยความมันเขี้ยว บีบบี้ไปมาจนยืดย้วย เอ่ยเสียงเข้มออกมา



“ข่มขู่หรือ ข้าทุบเจ้าให้สลบดีหรือไม่ จะได้ไม่ต้องมานั่งอดทนอดกลั้นข่มอารมณ์เช่นนี้”



เอินอวี๋สะบัดหน้าหนีนิ้วของเขาที่กำลังบีบแก้มนางอย่างดุดัน สองมือพยายามดึงสายรัดเอวของเขาออกพยายามอยู่นานจนเล็บแทบหักก็ไม่สามารถทำให้สายรัดเอวของเขาคลายออกแม้แต่น้อย จนทำให้เอินอวี๋เริ่มหมดความอดทน



“ได้! ในเมื่อข้าถอดเสื้อเจ้าไม่ได้ เช่นนั้นข้าจะถอดเสื้อของข้าออกเอง!”



เอินอวี๋เอ่ยออกมา แม้ดวงตาจะพร่ามัวและเลือนรางแต่กลับสามารถแก้สายรัดเอวออกอย่างรวดเร็ว แก้สายรัดเอวเสร็จก่อนที่จะเอ่ยออกมาเสียอีก พลางดึงสาบอาภรณ์ของตนออกอย่างรวดเร็วจนทำให้จู้จีนั้นไม่ทันห้ามปรามและไม่ทันขัดขวาง



แต่กลับต้องนิ่งค้างมองผิวพรรณที่เผยเร้นออกมา กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ผิวนางไม่ได้ขาวเช่นหิมะแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความงดงามนางลดลงแต่กลับยิ่งทำให้นางนั้นดูโดดเด่นกว่าสตรีคนใดในสายตาของตน จู้จีเบือนหน้าหนีด้วยความขัดเขินอีกทั้งยังเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนโดยไม่รู้ตัว แม้ใบหน้าจะดูนิ่งเฉยแต่ใบหูของเขากลับแดงก่ำ เอ่ยปรามเสียงสั่น



“ขะ... ข้าไม่... วะ... หวั่นไหวหรอกอวี๋เอ๋อร์ อะแฮ่ม... คะ... ความพยายาม ขะ... ของเจ้า สูญ...”



จู้จีเอ่ยไม่ทันจบก็ต้องออกอ้าปากค้างเมื่อตนเห็นเอี๊ยมตัวน้อยที่ควรจะอยู่บนตัวนางปรากฏขึ้นเต็มๆ ตา พยายามฝืนดวงตาไม่ให้หันกลับไปมองนาง แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องพ่ายแพ้เหลือบมองใบหน้าเล็กๆ ที่ยามนี้กำลังยิ้มกว้างจนตาหยี อีกทั้งยังยิ้มแย้มกว้างจนเห็นฟันขาวราวไข่มุกครบทุกซี่



เอินอวี๋ชูเอี๊ยมตัวน้อยขึ้นสูงเหนือศีรษะของเขาพลางปล่อยมือออกจนทำให้เอี๊ยมตัวน้อยนั้นแปะแหมะอยู่บนหัวของเขา มองจู้จีที่อ้าปากค้างจนทำให้สายเอี๊ยมที่ห้อยย้อยแทบเข้าไปอยู่ในปาก นางที่เห็นใบหน้าลางๆ ของเขาหันมองมาก็คว้าจับฝ่ามือของเขามาแปะไว้ที่หน้าอกตนเต็มๆ แรง ยิ่งเห็นว่าเขาไม่ขัดขืนอีกทั้งยังไม่เอ่ยวาจาก็ยิ่งทำให้นางได้ใจ มือบางขยับควบคุมให้ฝ่ามือของเขานั้นขย้ำที่อกอิ่มไปมา



“เจ้า... ยั่วยวนข้า”


------------------------------

**นิยายเรื่องนี้มี NC เน้นอิโรติคค่อนข้างจะร้อนแรง ไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงล้วนๆ ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด**

เกี่ยวกับนักเขียน
24 เรื่อง 235 คนติดตาม
เรื่องนี้มีเวอร์ชั่น E-book
นิยายเรื่องอื่นของอาลี่ ( 阿丽 )