บังคับรัก
“ปล่อยขวัญนะคะคุณตะวัน”
“หึ!! เข้ามาขนาดนี้แล้วเธอคิดว่าจะออกไปง่ายๆ แบบนี้หรอห๊ะ”
“ขวัญแค่เอายามาให้ ปล่อยขวัญเถอะคะ”
“เอามาให้หรือมาดูผลงานกันแน่”
“เปล่านะคะ”
ร่างใหญ่หายใจถี่ ดูกระสับกระส่ายร้อนรุ่มไปทั้งตัว มือหนาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น
“ฉันให้เวลาเธอสามวิ!! ถ้าไม่ออกไปเธอจะไม่ได้ออกไปเลย ครองขวัญ!!”
❤️❤️
ตระกูลชนิธานันท์ ที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ ปานตะวัน บุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูล ที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ แม้กระทั้งลูกเลี้ยงสาวอย่าง อิสรีย์
หลังจากที่แม่ของปานตะวันเสีย ผู้เป็นพ่อก็พบรักใหม่และพาคนรักเข้ามาอยู่ที่บ้านพร้อมลูกเลี้ยงสาว ที่คิดจะจับปานตะวันเป็นสามี จนทำให้ปานตะวันไม่ชอบใจ รวมไปถึงผู้เป็นพ่อด้วยเช่นกัน
ปานตะวันหนุ่มหล่อ มาดนิ่งไม่สนใจหญิงสาวคนไหนมุ่งแต่ทำงานและดูแลคุณย่าที่เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียว
“คุณย่าครับ ไปอยู่ที่เรือนหลังใหญ่ดีกว่านะครับ มีอะไรผมจะได้ช่วยดูอีกแรง”
หลานชายที่คุณหญิงเพ็ญผกานั้นรักมากกว่าลูกชายแท้ๆ ของตัวเองเสียด้วยซ้ำ เอ่ยบอกหญิงสูงวัยด้วยความรักและเป็นห่วงอย่างที่สุด
“ย่าสบายดีลูก ไม่ต้องห่วง ที่นี่ก็มีคนเยอะหนูขวัญก็อยู่ ย่าไม่เป็นอะไรหรอก”
คุณหญิงเพ็ญผกาชายตามองเด็กสาวที่เธอนั้นรับอุปการะมาตั้งแต่ยังเด็กด้วยความเอ็นดู
ทว่ามันกลับทำให้ปานตะวันไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะตั้งแต่ที่เด็กคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้าน ดูคุณย่าจะรักและหวงแหนเป็นพิเศษ อีกไม่นานก็คงจะลืมเขาด้วยแน่ๆ เลย ความรู้สึกที่ปานตะวันที่เก็บซ่อนมันไว้เมื่อหลายปีก่อน
“แต่ผมเป็นห่วงคุณย่านิครับ แล้วคนของคุณย่าไว้ใจได้แค่ไหนกันครับ”
สายตาคู่ดุจับจ้องมองเด็กสาวที่กำลังบีบนวดข้างกายคุณหญิงเพ็ญผกาด้วยความไม่พอใจ
“เชื่อย่าเถอะหนูขวัญดูแลย่าได้จริงๆ”
มือเหี่ยวยกขึ้นลูบศีรษะมนด้วยความรักใคร่และเอ็นดู มันยิ่งทำให้ปานตะวันไม่ชอบใจเธอมากขึ้นเท่านั้น
“ครับ”
ไม่มีคำพูดใดเอ่ยต่อมีเพียงสายตาดุดัน ที่ทำให้เพียงขวัญนั้นรีบก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้นทันที
ห้องโต๊ะอาหาร
“ตะวัน พ่อกับน้าแพรจะไปฮ่องกงหนึ่งเดือน ฝากดูแลน้องด้วยนะ” ทว่าคนที่พ่อนั้นพูดถึงก็หมายถึงลูกเลี้ยงของหญิงที่พ่อรัก
รีย์หรืออิสรีย์ ที่กำลังนั่งส่งยิ้มกว้างมองมาทีชายหนุ่มด้วยท่าทางดีใจจนออกนอกหน้า จนตะวันต้องหันหน้าหนีเพื่อหลบสายตาเฉียวคมคู่นั้น ที่เต็มไปด้วยความปราถนาในของตัวเขา ตั้งแต่ที่เธอกับแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน เขาก็กลายเป็นเป้าหมายที่อิสรีย์นั้นต้องการอยากได้เป็นสามี จนปานตะวันเริ่มไม่ค่อยไว้ใจและไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเธอเลย
“ครับ”
คำตอบรับที่ปานตะวันตอบออกไปเพียงส่งๆ เท่านั้น เพราะไม่อยากพูดมากความ และอยากออกไปจากห้องอาหารให้เร็วที่สุด
“พี่ตะวันคะ รีย์ขอติดรถไปด้วยได้ไหมคะ วันนี้รถรีย์มันเสียอะคะ”
หญิงสาวรีบวิ่งตามมาเพื่อหวังติดรถชายหนุ่มไปด้วย
“คงไม่ได้หรอกฉันมีงานข้างนอก คงไม่ได้เข้าบริษัททั้งวัน”
ปานตะวันรีบตัดบทเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอไปมากกว่านี้
“งั้นให้รีย์ไปช่วยงานพี่ตะวันข้างนอกก็ได้คะ”
หุ่นเช็กซี่ที่เดินนวยนาดเข้าชิดใกล้คนร่างใหญ่ ทว่าปานตะวันกลับรีบเดินขึ้นรถ และให้คนสนิทขับออกไปทันที อิสรีย์ได้แต่มองตามพร้อมกรีดร้องอย่างเก็บเสียงด้วยความเจ็บใจที่ถูกชายหนุ่มหมางเมินครั้งแล้วครั้งเหล้าตั้งแต่ที่เธอกับแม่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้
“คอยดูนะพี่ตะวัน สักวันพี่จะต้องเป็นของรีย์!!” มือเรียวเล็กกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และอยากจะเอาชนะและครอบครองชายหนุ่มให้จงได้
ตกเย็นภายในบ้านหลังใหญ่กลับเงียบสนิท เพราะมีเพียงปานตะวันกับอิสรีย์สองคนเท่านั้น หลังหกโมงเย็นแม่บ้านและคนงานก็กลับออกมาจากตึกใหญ่ยิ่งทำให้มันเงียบกว่าทุกวัน
ซึ่งตอนนี้ใกล้ถึงเวลาหกโมงพอดี เพียงขวัญจึงรีบนำของว่าที่คุณหญิงเพ็ญผกาเอาให้มาส่งหลานชายสุดที่รัก
“พี่บัว ฝากของว่าไปให้คุณตะวันหน่อยนะคะ” เพียงขวัญรีบฝากฝังแม่บ้านจัดการต่อ เพราะเธอรู้ดีว่าปานตะวันไม่ได้ชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่
“ได้จ๊ะ น้องขวัญ”
“ขอบคุณคะ” เสร็จภาระกิจเพียงขวัญก็รีบกลับมาดูแลคุณหญิงเพ็ญผกาทันที
สายตาคมแอบมองการกระทำของทั้งสองจนได้จังหวะ อิสรีย์จึงเดินเข้าไปดูที่ถ้วยของว่างอย่างพิจารณา ผงยาถูกเทลงแล้วค้นเข้ากันจนเป็นเนื้อเดียวกับของว่างที่แสนจะน่าทาน พร้อมรอยยิ้มร้ายมองอย่างผู้ชนะ
“หึ!! วันนี้แหละพี่ต้องเป็นของรีย์”
