เธอถูกสามีทิ้งให้เป็นหม้ายในวัยยังสาว ทำให้เธอต้องกลายมาเป็นคนดูแลชายสูงอายุด้วยค่าตอบแทนที่น่าสนใจ แต่เธอหารู้ว่าไม่ว่าภายใต้อาการป่วยของชายสูงวัยมันมีอะไรมากกว่านั้น ด้วยความสงสัยเธอจึงหาวิธีการพิสูจน์ จนพลาดท่าเสียทีติดในรสแห่งห้วงตัณหาราคะของเขา

ตัวอย่างบางตอน

“คืนนี้ขอนวลนอนด้วยนะคะ พรุ่งนี้นวลจะหาที่นอนมาใหม่ นอนพื้นคงปวดตัวแน่คะ” เสียงเล็กเอ่ยขอแบบไม่ดังมาก เพราะกลัวคนที่หลับจะตื่นขึ้นมา เธอได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้คงตื่นก่อนคุณท่านอย่างแน่นอน

นวลพรรณก้าวขึ้นนอนลงข้างๆ ชายสูงอายุแต่ก็เว้นระยะห่างพอสมควร เพียงไม่นานด้วยความเหนื่อยมาทั้งวันทำให้นวลพรรณหลับได้อย่างง่ายดาย

ท่ามกลางความมืดสายตาคมกลับลืมตาตื่นขึ้นมา หันมองร่างบางที่หลับอยู่ข้างๆ ธนากวาดไล่สายตามองเด็กสาวที่เข้ามาดูแลเขา เพียงแค่เห็นหน้าครั้งแรกมันก็สะดุดตาเขาไม่น้อย

ใบหน้ารูปไข่ ตากลมดำโต คิ้วโก่งเป็นทรงดกดำ จมูกโด่งเป็นสันคมไม่ผ่านการตกแต่งจากมือหมอ ต่ำลงเป็นปากบางกระจับสีชมพูระเรื่อทั้งที่ยังไม่ได้แต่งแต้มสีสัน ผิวขาวเนียนผ่อง แต่สายตาเขาดันไปเพ่งที่จุดน่าสนใจ จนธนาไม่อาจละสายตาออกมาได้ ชุดนอนลูกไม้สีดำตัวบางที่แหวกลึกโชว์ร่องอกสวย ยิ่งเธอนอนตะแคงสองเต้ายิ่งกดบดเบียดดันกันจนเป็นทรงสวย

อาการป่วยของเขาไม่ได้รุนแรงถึงกับไม่รับรู้เรื่องอารมณ์แต่อย่างใด ธนายังคงมีการรับรู้ในส่วนนั้นอยู่

ถัดลงไปเป็นเอวคอดกิ่วสะโพกผาย บั้นท้ายเป็นก้อนกลม ดูจากท่าทางเธอน่าจะมีครอบครัวมาแล้ว

ขาเรียวขาวยาวสวยแม้จะมองผ่านแสงไฟเพียงดวงน้อยก็ตาม เพราะชายชุดนั้นรั้งขึ้นสั้นตามการขยับขาจนเกือบถึงโคนขาขาว

น้ำลายเหนียวถูกกลืนลงคอ มันช่างเป็นค่ำคืนที่เขาต้องนอน ทรมาร