ร่างผอมบางวิ่งไปผลักเด็กสาวให้ไปพ้นถนน รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันหนึ่งพุ่งตรงมา แสงไฟสว่างวาบเข้าปะทะดวงตาของชายหนุ่มก่อนที่รถมอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่คันนั้นเบรกกะทันหันเสียจังหวะล้มลง คนขับถูกเหวี่ยงกระเด็นออกจากตัวรถ มอเตอร์ไซค์คันนั้นจะกระแทกร่างของเขาจนกระเด็นลอยขึ้นในอากาศและตกกระแทกพื้นตามแรงโน้มท่วงของโลก
ความเจ็บปวดที่ไม่เคยพานพบแล่นผ่านไปทั่วร่าง หูทั้งสองข้างได้ยินเพียงเสียงหวีดคล้ายเข็มเล็กแทงเข้าไปในโสตประสาท เขาไม่สามารถขยับร่างกายที่กองอยู่บนพื้นได้ มีเพียงดวงตาที่มองผ่านหยดโลหิตที่หลั่งจากแผลบนศีรษะ เขามองเห็นน้องสาวของตัวเองอยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าน้องสาวตื่นตกใจยืนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก จังหวะนั้นหนังสือเล่มหนึ่งหล่นมาตรงหน้าและกางออกราวกับถูกจับวาง เลอะคราบเลือดของเขาที่เปื้อนเปรอะบนพื้นถนน สีแดงของเลือดซึมเข้าไปในกระดาษช้าๆ ราวกับดูดกลืนเลือดของเขาลงไป
วาบหนึ่งเขามองเห็นทุกสิ่งราวกับผ่านผืนผ้าโปร่งสีแดง ความเจ็บปวดเรียกสติเขากลับคืนมาอีกครั้ง เขามองน้องสาวที่เวลานี้มานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ เขาหลับตาลงอย่างผ่อนคลายเมื่อรู้ว่าน้องสาวปลอดภัยดี เขาลืมตาอีกครั้งและถูกความเจ็บปวดปลุกให้ตื่นฟื้นอีกหน ทันทีที่ผ้าคลุมหน้าสีแดงชาดถูกเปิดออก ดวงตางดงามคู่หนึ่งเบิกกว้างด้วยความตกใจ ผิดกับบุรุษหนุ่มตรงหน้าที่สยะยิ้มเหี้ยมเกรียมราวกับคาดเดาอยู่แล้วว่าต้องมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น นิ้วกร้านช้อนปลายคางขึ้นอย่างไร้ความทะนุถนอม และโน้มหน้าลงจนได้กลิ่นสุราและลมหายใจร้อนระอุ
เขาหลับตาพยายามสะบัดศีรษะแรงๆ เรียกสติตนเอง เมื่อลืมตาอีกครั้งกลับไม่เห็นน้องสาวอยู่ใกล้ๆ แต่กลับเป็นภาพบุรุษผู้หนึ่งจ้องมองราวโกรธแค้นข้ามชาติภพ
“พวกเจ้าอยากตายนัก ข้าจะเมตตาสงเคราะห์ให้!”
แม้จะยังไม่มีสติเต็มทีนัก แต่เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงนัก ปลายนิ้วมือนั้นสะบัดใส่ใบหน้าขาวซีดนั้นจนใบหน้าสะบัด ร่างสูงหมุนตัวออกไปอย่างไม่ไยดี ทว่าอีกฝ่ายรีบยันกายขึ้นจากเตียงวิวาห์หมายรั้งร่างสูงสง่านั้นไว้ ทว่ากลับกลายเป็นกระชากเสื้อเจ้าบ่าวสีแดงมงคลจนไหล่เสื้อเลื่อนหลุดลงมา
“ได้! ถ้าเจ้าต้องการข้าก็จะมอบคืนที่เจ้าจะไม่มีวันลืมเลือนไปชั่วชีวิต!”
เดี๋ยวก่อน! นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!
........................
