สปอยเบา ๆ
สายตาคมจ้องมองเจ้าเล่ห์ร่างแกร่งเดินเข้าประชิดตัวหญิงสาวถอยหลังหนีจนตัวติดกับผนังอิงฟ้าอึกอักจะหนีแต่แขนแกร่งกั้นเอาไว้หญิงสาวมองเขาด้วยความหวั่นไหว ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเบียดตัวเข้าใกล้มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเผยให้เห็นกายแกร่งกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ
“ลองลูบดูสิ” เสียงทุ้มแหบพร่า มือหนาจับให้มือบางลูบไล้หน้าอกแกร่งไล้ลงไปจนถึงซิกแพคหญิงสาวหลับตาเพื่อจำสัมผัสที่เธอคุ้นเคย ชายหนุ่มหายใจไม่ทั่วท้องวาบหวิวกับมือนุ่มที่ลูบไล้ร่างกาย เสียงหอบหายใจอดกลั้นสายตาคมจ้องมองหน้าหวานเคลื่อนลงมายังริมฝีปากบาง อยากฉกจูบริมฝีปากชมพูอ่อนนั้นเหลือเกิน
“เป็นไงเหมือนของคนรักคุณไหม”
“เหมือน” หญิงสาวลืมตามามองใบคมหน้าคมเธอนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบ และนั้นทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที
“มันต้องเหมือนสิเพราะคนรักของคุณไม่มีอยู่จริง เขา ไม่มีตัวตน ไม่ว่ากลิ่นกายหรือร่างกายผมก็เหมือนเขาเพราะคุณเอาผมมาเป็นต้นแบบของคนรักมโนไง คุณรู้ว่าผมไม่มีทางมองผู้หญิงอย่างคุณ ก็เลยสร้างเรื่องเล่าโง่ ๆ บอกว่าผมเหมือนคนรักเพื่อหาเรื่องเข้าใกล้ผม”
“ฉันไม่ได้หาเรื่องเข้าหาคุณ และคนรักฉันเขามีตัวตนจริง ๆ”
“มีจริงแล้วอยู่ไหน ทำไมต้องตามหา แล้วโยงมั่วว่าคนอื่นเป็นผัวตัวเองโคตรน่ารังเกียจ” สายตาคมแข็งกร้าวมองหญิงสาวอย่างสะอิดสะเอียน
“ถ้าคุณไม่เชื่อแล้วทำแบบนี้ทำไม!” สายตาหวานสั่นระริกน้ำตาคลอกับท่าทางที่เขาแสดงออกมา
“ทำให้รู้ไงว่าผมไม่ได้โง่ ให้คุณอ้างอะไรก็ได้ เลิกตามรังควานผมสักทีมันน่ารำคาญ!”
“บอกกับฉันดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องทำแบบนี้” อิงฟ้าฮึดสูดหายใจเข้าเก็บความอ่อนแอทั้งที่น้ำตาไหลลงแก้มเนียน ใบหน้าคมยิ้มมุมปากแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหูเธอ
“แบบนี้แล้วทำไมคิดว่าผมอยากนอนกับคุณจริง ๆ สินะ”
“ฉันไม่น่าโง่ คิดว่าคุณเป็นเขา คุณหยาบคายเกินกว่าจะเป็นผู้ชายดี ๆ อย่างเขา” หญิงสาวเสียงสั่นน้ำตาไหลเป็นทาง มือบางผลักให้เขาออกแต่ชายหนุ่มไม่ยอมดันตัวเข้ามาใกล้จ้องหน้าไม่พอใจที่เธอต่อว่า
“มันดีมากขนาดนั้นแล้วทำไมถึงทิ้งคุณล่ะ ถ้ามันมีตัวตนจริง ๆ มันก็โคตรเลว”
“เขาเป็นคนดี เขาต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างถึงได้หายไป”
“เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว” ภาคภูมิตะคอกใส่ไม่พอใจ เธอยังปกป้องคนรักทั้งที่ทำให้เธอเสียใจ อิงฟ้าไม่อยากฟังสองมือปิดหูตัวเองไม่อยากได้ยินที่เขาพูดเธอยังเถียงว่าไม่จริงทั้งน้ำตา ชายหนุ่มทนไม่ไหวดึงมือเธอออกทั้งสองสบตากัน
“ฉันรักเขา ถึงเขาจะไม่ดีฉันก็รักเขา” ใบหน้าหวานแดงก่ำแก้มเนียนเปื้อนไปด้วยน้ำตา ชายหนุ่มเกิดความสงสารมือหนาลูบไล้เช็ดน้ำตาให้หญิงสาว
“ความรักมันไม่มีอยู่จริง ตอนนี้คุณรักเขาแต่ถ้าเจอคนใหม่คุณก็จะลืม แล้วก็เปลี่ยนใจไปรักคนอื่น” สายตาคมเลื่อนมองริมฝีปากบางแล้วประกบจูบปากบางเบา ๆ อิงฟ้านิ่งอึ้งไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้
“เห็นไหมเมื่อกี้คุณบอกรักเขาแต่พอผมจูบคุณก็เคลิ้มซะแล้ว” เขายิ้มเหยียดสายตาดูถูก หญิงสาวอายที่ตัวเองเผลอใจ ผลักตัวเขาเพื่อจะหนีออกไป ชายหนุ่มไม่ยอมดันร่างบางเข้ากำแพงอีกครั้งประกบปากจูบหนักน่วงรุนแรงขึ้น มือบางทุบตีอกแกร่งจนเขารำคาญ ดึงแขนเธอตรึงไว้กับกำแพงจูบต่ออย่างดูดดื่มถอนริมฝีปากมาซุกไซ้ลำคอเรียว หญิงสาวดิ้นสุดแรงเตะเข้าเป้ากางเกงของเขาจนร่างแกร่งตัวงอ ร้องโวยวาย อิงฟ้าหลุดจากเงื้อมมือเขา มือบางปาดริมฝีปากและน้ำตาที่เปื้อนหน้า
“ฉันจะไม่เข้าใกล้คุณอีก” ร่างบางรีบวิ่งออกไปจากห้อง ชายหนุ่มมองไม่มีแรงวิ่งตามไปได้แต่ประคองตัวไปนั่งบนโซฟา เขาแค่แกล้งทำให้เธอกลัวไม่เข้าใกล้เขาอีก แต่เมื่อได้ใกล้ชิดเขากลับห้ามใจไม่อยู่ เผลอจูบเธอจนได้ ด้านอิงฟ้าวิ่งกลับมาที่ห้องร้องไห้โฮ กลิ่นกายเขา เสียงที่คุ้นเคย การสัมผัสร่างกายเขา ทำให้เธอมั่นใจว่าเขาคือคนรักของเธอแต่การกระทำของเขาช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
