“ทำไมคนสวย ๆ สาว ๆ อย่างคุณถึงได้หลงเสน่ห์ไอ้ศาตราได้”
รามสูรเอ่ยถึงสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจแม้แต่น้อย
เมขลาคิดว่าตนเองหูฝาดไป
“หะ... คุณว่าอะไรนะคะ”
“คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมเสียดายความสาวของคุณจริง ๆ อยู่กับไอ้แก่นั่น มันทำให้เธอขึ้นสวรรค์ไม่ได้หรอก มาเป็นเมียฉันเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอสุขจนลืมผัวแก่”
รามสูรเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าหญิงสาวอย่างหยาบคาย หญิงสาวรีบปัดมือออก
“วันนี้ดิฉันมาเป็นตัวแทนเพื่อเจรจาธุระ หากคุณจะคุยเรื่องอื่นดิฉันขอตัว”
เมขลาพยายามรักษามารยาท เอ่ยจบก็ลุกขึ้นหมายจะออกไปจากห้อง แต่ก็ต้องทิ้งตัวลงนั่งเหมือนเดิม เพราะเริ่มรู้สึกง่วง ๆ ซึม ๆ แขนขาเหมือนจะไม่ทำตามคำสั่ง
“คะ.. คุณเอาอะไรให้ฉันดื่ม”
รามสูรเดินอ้อมไปทางด้านหลังของหญิงสาว โน้มกายลงกระซิบ
“น้ำ.. ลืม... ผัวไง”
“.......”
เมขลาขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว รู้สึกถึงลำแข็งร้อนผ่าวที่กำลังแนบกับแผ่นหลัง
“ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ อย่างนั้น ฉันมีสามีแล้ว และจะไม่มีวันนอกใจกเขา”
เมขลาสวมบทบาทภรรยาประธานบริษัทเต็มที่ พยายามขัดขืนหลุดให้พ้นจากอ้อมกอดของเขา แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่ค่อยมีแรง
