“ไปไหนกับมันมาดึก ๆ ดื่น ๆ แถมยังจะชวนมันเข้าห้องอีก”

ภูผากัดฟันเค้นน้ำเสียงด้วยความรู้สึกหึงหวงเต็มที่

“เรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว ถอยไปผมจะเข้าห้อง”

ปริญผลักภูผาออก แล้วรีบเปิดประตูห้อง

“ปล่อยให้คุณไปมีผู้ชายคนอื่นนะเหรอ ฝันไปเถอะ !”

สิ้นคำ ภูผาก็แบกชายหนุ่มขึ้นพาดบ่าแล้วถีบประตูห้องพักเข้าไป

ปัง !

ประตูปิดล็อกโดยอัตโนมัติ เมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องแล้ว

ตุบ !

เขาทุ่มร่างบางลงกับเตียง ปริญทั้งเจ็บทั้งจุกสมองมึนงงไปชั่วครู่ กว่าชายหนุ่มจะลุกขึ้นได้ ภูผาก็เปลื้องผ้าของตนเองออกจนหมด แล้วย่างสามขุมขึ้นมาหาบนเตียง

ปริญพยายามคลานหนี แต่กลับถูกเขาจับลากกลับมาอยู่ใต้ร่าง

“ภู อย่านะ อย่าทำผม !”