“พี่เขย....”
นางอุทานเรียกเขาออกมา
แสงจันทร์นวล ๆ ที่ทอลงมาส่องกระทบใบหน้าหล่อเหลา เขาเหยียดยิ้มออกมา
“แอบลุกออกมาทำอะไรเงียบ ๆ ที่ห้องครัว”
หม่าฮำตุงเอ่ยพลางก้าวเข้าใกล้หญิงสาวมากขึ้น
ลี้ซ่อถึงผงะถอยหลังจนชิดกับกำแพงห้องครัว นางรีบยกมือขึ้นดันแผงอกร้อนฉ่าของเขาไว้ แล้วตอบเสียงสั่นว่า
“ขะ ข้าคอแห้งเจ้าค่ะ จึงมาหาน้ำดื่ม”
นางอยากจะวิ่งหนี แต่ขาของนางกลับแข็งทื่อ บัดนี้ลำแขนแกร่งกักขังนางไว้กับกำแพงเสียแล้ว
“ออกมาดื่มน้ำ... หรือน้ำเจ้ามันแตกออก จนฉ่ำง่ามขา”
หม่าฮำตุงถามเสียงพร่าแหบ บดเบียดกายใหญ่เข้าชิดนางมากขึ้นจนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายนาง
“พี่เขยพูดอะไรข้าไม่เข้าใจ”
ลี้ซ่อเสียงสูงขึ้น จนเกือบเป็นเสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจ
“ข้ารู้นะ... เมื่อกี้เจ้าแอบดูข้ากับพี่สาวปี้กัน”
“ข้า....”
นางใบหน้าร้อนผ่าวขึ้น หัวใจเต้นกระหน่ำราวกับกลองตี
“และข้าก็รู้ด้วยว่า... ตอนนี้เจ้ากำลังแฉะ... เพราะหอยของเจ้ากำลังกระหายแท่งหยกข้า จนมันหายน้ำหวานออกมา...”
หม่าฮำตุงพูดเสียงเนิบนาบ
“อ๊ะ... มะ... อึก”
เสียงปฏิเสธของนาง ถูกริมฝีปากลวกร้อนประกบทาบทับลงมา
จ๊วบบบบบบบบบบบ
