มณีจันทร์มีสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของแสนเดินเข้ามาในห้องนอนของหล่อน
“พี่แสนต้องการอันใดรือเจ้าคะ” มณีจันทร์รีบเอ่ยถามออกไป ในใจนึกหวาดหวั่นอยู่มิน้อยเมื่อเห็นสีหน้าถมึงทึงของเขา หล่อนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกฝืดเคือง เขาคือแสน ราชเดชเดชา คนรักของเพื่อนสาวที่ใคร ๆ คิดว่าหล่อนจมน้ำตายไปแล้ว
“มิรู้รือ ว่าข้าจักทำสิ่งใด” แสนปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจากกาย ในขณะเดินเข้าหามณีจันทร์ หญิงสาวเสียหลักล้มลงไปบนเตียง ทำให้แสนขึ้นคร่อมทับร่างของหล่อนเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“พี่แสน อุ๊ย! อย่าเจ้าค่ะ” มณีจันทร์ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนาของเขากระชากอาภรณ์ของหล่อนออกจากกาย
“เจ้าอยากเป็นเมียของข้ามากนักมิใช่รึ ถึงได้ทำเลวทรามได้ถึงเพียงนี้”
“ข้ามิได้ทำอันใดเลย”
“ผู้ร้ายปากแข็ง”
“มิใช่อย่างที่พี่คิดนะเจ้าคะ”
“จักดีดดิ้นทำไมกันเล่า ข้ากำลังจักตอบสนองให้เจ้าอยู่นี่ไง มิต้องทำท่าทีเหมือนมิอยากเยี่ยงนั้นดอก” แสนบีบปลายคางสวยของมณีจันทร์ จนหล่อนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
