“หยุดพูดสักทียัยน้ำ ส่วนแก รีบๆ ไปให้พ้นหน้าฉัน ไอ้สวะ! ถ้าแกไม่อยากโดนคนของฉันกระทืบตาย!” แอนดี้กระชากแขนน้องสาวให้หันกลับมาหลังตวาดลั่นอย่างโมโห ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เพราะเหนื่อยใจเหลือเกินกับนิสัยดื้อรั้นของน้องสาว หากเธอยังเป็นเด็ก เขาคงจับฟาดก้นจนระบมไปแล้ว เพราะเตือนอะไรไปมัลลิกาไม่เคยเชื่อฟังกันเลย หรือเขาจะปล่อยให้โดนปอกลอกสักครั้ง น้องสาวจะได้ตาสว่าง!

ขณะที่แอนดี้กำลังอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของน้องสาว เคลวินก็ส่งเสียงพร่ำพรรณนา ใส่จริตมารยาไปเต็มร้อย ด้วยถ้อยคำที่แอนดี้สุดจะทนฟังได้อีก ซ้ำคนรักของน้องสาวยังส่งยิ้มมาเย้ยหยันให้แอนดี้สุดจะระงับอารมณ์เดือดดาลของตน

“หุบปาก! ไอ้เคลวิน!” แอนดี้ขบกรามแน่น บันดาลด้วยโทสะกับคำฉอเลาะของพระเอกหนุ่ม หากไม่ติดว่าเขาต้องพาตัวน้องสาวกลับเข้าไปในงาน เขาได้พุ่งเข้าไปกระทืบมันจมเท้าไปแล้ว

“พี่แอนดี้ ปล่อยน้ำก่อนได้ไหม น้ำจะไปดูเคลวิน” มัลลิกาขอร้องพี่ชาย เพราะสงสารแฟนหนุ่มที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ

“คนอย่างมันแค่นี้ไม่ตายง่ายๆ หรอก ไป! กลับเข้าไปในงานกับพี่ แล้วไม่ต้องไปสนใจไอ้กะล่อนคนนี้อีก” แอนดี้ลากน้องสาวเดินจากไปทันที โดยไม่สนใจฟังคำขอร้องของน้องสาว ทั้งที่แอนดี้เคยตามใจมัลลิกามาตลอด แต่ครั้งนี้ผู้เป็นพี่ชายไม่ยอมตามใจอีกแล้ว

“เคลวิน คุณกลับไปก่อนนะคะ แล้วหลังงานเลิกน้ำจะไปหาคุณที่คอนโด” มัลลิกาหันไปบอกแฟนหนุ่มที่ยืนซวนเซ โดยไม่รู้เลยว่าทุกอย่างมันคือการแสแสร้ง ฝ่ายเคลวินก็ลอบยิ้มสะใจที่แฟนสาวยังคงเชื่อเขามากกว่าพี่ชาย

ทางด้านแอนดี้ก็ก้มมองน้องสาวด้วยความหนักใจ เพราะเขาเพิ่งจะบอกให้เลิกคบหามัน แต่มัลลิกาก็ยังคิดจะไปพบมันที่คอนโดเสียอีก สันกรามหนาบนหน้าของผู้เป็นพี่ชายเลยกระตุกถี่ยิบด้วยความโมโหเมื่อมัลลิกายังดื้อรั้นไม่เลิก

ส่วนคนที่ทำให้แอนดี้โมโหจนอยากฆ่าคนก็เลิกเสแสร้งกับสิ่งที่แสดงออกไปทันทีเมื่อแฟนสาวลับตาไปพร้อมพี่ชาย เคลวิน ยกมือปาดเลือดมุมปากออกอย่างเชื่องช้าพร้อมรอยยิ้มสะใจ เจ็บตัวแค่นี้เพื่อแลกกับความไว้ใจของแฟนสาวที่ร่ำรวยล้นฟ้า มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม พระเอกหนุ่มแสยะยิ้มส่งท้ายก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในรถเพื่อกลับไปหาความสุขกับหญิงสาวอีกคน ส่วนมัลลิกา เขาไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด ตราบใดที่ยังไม่ได้เงินทองจากหล่อน

“พี่แอนดี้ ปล่อยน้ำนะ” หลังถูกพี่ชายพามายังลานจอดรถสำหรับผู้บริหารแทนการกลับเข้าไปในงานได้ไม่กี่นาทีมัลลิกาก็บอกเสียงขุ่น หน้าตาก็บอกบุญไม่รับ

“ยัยน้ำ เมื่อไหร่เราจะตาสว่างซะที แล้วนี่ยังคิดจะไปหามันที่คอนโดอีกหรือไง พี่บอกไปแล้วว่าให้เลิกคบกับมัน ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง” แอนดี้ต่อว่าเสียงเข้ม พลางส่ายหน้าระอากับความดื้อรั้นเอาแต่ใจของน้องสาว

“พี่แอนดี้ต่างหากที่ตาไม่สว่างสักที แล้วน้ำจะบอกให้ว่าเคลวินไม่เคยเป็นแบบนั้น พี่ก็รู้ว่าการเป็นดารา มันก็ต้องแลกกับข่าวเสียๆ หายๆ แล้วน้ำก็เชื่อว่าเคลวินไม่มีวันทรยศต่อความรู้สึกของน้ำ เราสองคนรักกันด้วยใจจริง” มัลลิกาเถียงเสียงขุ่น

“ฮึ! รักกันด้วยใจจริง พี่ว่ามีแต่เรานั้นแหละที่หลงรักมันจนไม่ลืมหูลืมตา สักวันจะโดนมันหลอก แต่ตอนนี้อย่าเผลอปล่อยตัวไปให้มันเสียล่ะ ไม่งั้นเรานั่นแหละ ที่ต้องช้ำใจตาย เพราะผู้ชายปลิ้นปล้อนอย่างมัน” คนเป็นพี่โต้กลับอย่างหัวเสีย

“น้ำไม่ใช่คนใจง่ายนะพี่แอนดี้!” คนรักนวลสงวนตัวตอบกลับเสียงสะบัด มองค้อนพี่ชายหน้าคว่ำ

“ก็ดีที่รู้ตัว แล้วก็อย่าให้มันแตะต้องตัวเป็นอันขาดนะ ยัยน้ำ ไม่งั้นพี่จะตามไปเอาเลือดหัวมันออก หากมันคิดมาแตะต้องน้องสาวของพี่ แล้วก็รวมทั้งเราด้วย พี่จะให้คุณแม่จับขังให้เข็ด แล้วนี่จะกลับบ้าน หรือจะเข้าไปในงานพร้อมพี่” แอนดี้ว่าโดยใช้น้ำเสียงอ่อนลง เพราะรู้ดีว่าน้องสาวรักนวลสงวนตัวแค่ไหน ไม่งั้นคงถูกไอ้เคลวินจัดการไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่คบหากันไปแล้ว

“น้ำอยากกลับบ้าน แต่คุณแม่คงไม่ยอม เพราะคุณแม่อยากให้น้ำคบหากับผู้ชายคนนั้น” มัลลิกาโต้กลับเสียงอ่อน เพราะรู้ดีว่ามารดากำลังจะพาตนไปรู้จักกับลูกชายของ ท่านรัฐมนตรี เพื่อจะได้สานสัมพันธ์กัน ทั้งที่ท่านก็รู้ว่าเธอมีคนคบหาอยู่แล้ว แม้จะเป็นคนที่ท่านไม่ชอบก็เถอะ

“เอาเถอะน่า เราก็แค่ไปทำความรู้จักกับเขาเท่านั้น อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นสิ” แอนดี้รั้งตัวน้องสาวเข้ามากอดปลอบ เพราะเข้าใจดีว่าน้องสาวไม่อยากเข้าไปทำความรู้จักกับทังอี้สักนิด แม้ทั้งสองครอบครัวจะสนิทสนิมกันมานาน แต่บรรดาลูกๆ ก็ไม่ได้ค่อยได้พบหน้ากัน เพราะแต่ละคนก็ถูกส่งไปเรียนต่อต่างประเทศกันหมด กระทั่งเรียนจบกลับมาก็ไม่เคยไปพบปะกันจริงๆ จังๆ สักครั้ง

“คุณแม่คงไม่ยอมให้แค่ทำความรู้จักหรอก น้ำรู้ว่าคุณแม่อยากให้น้ำแต่งงานกับคุณทังอี้ แต่น้ำไม่ชอบเขา พี่แอนดี้ต้องช่วยน้ำนะคะ น้ำไม่ชอบคุณทังอี้ แล้วก็ไม่อยากได้มาเป็นสามีด้วย” มัลลิกาให้เหตุผลกับพี่ชายด้วยสีหน้าหนักใจ

“ก็ท่านอยากให้เรามีคู่ครองที่ดีไง ถึงได้แนะนำให้รู้จักกับทังอี้ แต่จะว่าไปทังอี้ก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ แล้วทำไมน้องสาวของพี่ ถึงไม่ชอบเขาล่ะ” พูดจบ แอนดี้ก็ยกมือโยกศีรษะของน้องสาวด้วยความเอ็นดู

“เหอะ! ก็เพราะไอ้คำว่าเป็นคนดีของพี่แอนดี้ไงล่ะที่น้ำไม่ชอบ แล้วเท่าที่สังเกตดู น้ำว่าคุณทังอี้ไม่ค่อยชอบผู้หญิง พี่แอนดี้ไม่เคยอ่านข่าวคุณทังอี้บ้างเหรอคะ น้ำเห็นข่าวออกบ่อยๆ ว่าคุณทังอี้ชอบเป็นข่าวกับผู้ชายหล่อล่ำมากกว่าจะเป็นข่าวกับสาวสวย น้ำว่า...งานคืนนี้ หากนักข่าวถ่ายรูปคู่ของพี่แอนดี้กับคุณทังอี้ได้ มีหวังพรุ่งนี้เช้าข่าวคงพาดหัวตัวใหญ่ๆ ว่าพี่แอนดี้เป็นคู่จิ้นของคุณทังอี้แน่เลย ยี้! หนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆ สองคน กลายเป็นคู่จิ้นกันหลังจากพบหน้ากันไม่ถึงวัน” พูดจบก็ทำท่าสยองพองขนไปด้วย

“เลอะเทอะใหญ่แล้วนะเรา แล้วจะบอกให้ว่าพี่แมนเต็มร้อย” แอนดี้ยกมือเคาะหน้าผากน้องสาวตัวดีไปหนึ่งทีก่อนส่ายศีรษะไปมากับความคิดพิเรนท์ของน้องสาว

“แหม...พี่แอนดี้อย่างอนกันสิ เพราะน้ำเชื่อว่าพี่ชายของน้ำเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่คุณทังอี้นี่สิ น้ำไม่แน่ใจ”

“เอาเถอะ ฝ่ายนั้นจะเป็นยังไงก็เป็นไป แต่สำหรับพี่เป็นผู้ชายเต็มร้อยนะครับคุณหนูมัลลิกา ว่าแต่ตอนนี้พี่ว่าเราสองคนรีบกลับเข้าไปในงานกันเถอะ ป่านนี้คุณแม่คงชะเง้อมองหาลูกสาวสุดที่รักคอยาวแล้วมั้ง” พูดจบก็ยื่นมือบีบปลายจมูกโด่งรั้นของน้องสาวสุดที่รักเบาๆ

“น้ำจะฟ้องคุณแม่ว่าพี่แอนดี้ว่าคุณแม่เป็นยีราฟ” พูดจบ คนช่างฟ้องก็ทำหน้าย่นปากยื่นใส่พี่ชาย

“อะไรกัน พี่ยังไม่ได้พูดสักคำ มีแต่เรานั่นแหละที่พูด” ขาดคำ แอนดี้ยื่นมือบีบจมูกของน้องสาวอีกครั้งด้วยความเอ็นดู จากนั้นก็พากันเดินกลับเข้าไปในงาน

ทว่าสองพี่น้องมาถึงหน้างานไม่ทันไรก็มีคนมาขอพบแอนดี้ ทำให้มัลลิกาต้องเดินกลับเข้าไปพบมารดาเพียงลำพัง โดยก่อนไป คนเป็นพี่ก็กำชับว่าห้ามไปหาเคลวินที่คอนโดเด็ดขาด ส่วนคนถูกสั่งห้ามก็พยักหน้ารับแล้วเดินเลี่ยงออกมาด้านนอกของงาน เพราะไม่อยากเข้าไปพบหน้าคนบางคน

มัลลิกาเดินหลบผู้คนออกไปด้วยหวังจะหาที่นั่งพักสักครู่ ก่อนจะกลับเข้าไปหามารดา แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องช็อกจนแข้งขาก้าวไม่ออกไปเมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้ง ผู้คนในงานก็เริ่มส่งเสียงหวีดร้องดังระงม อึดใจต่อมาก็เริ่มโกลาหล ต่างคนต่างวิ่งหนีตายเอาตัวรอดกันจ้าละหวั่น

ทางด้านแอนดี้ก็รีบมองหาน้องสาว หลังเพิ่งจะได้รับทราบจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่าพบคนต้องสงสัย แต่ยังไม่ทันได้จัดการอะไร ระเบิดก็ดังขึ้นเสียก่อน เขาจึงสั่งให้คนออกไปตามหาน้องสาว สั่งคนอีกกลุ่มให้ไปตามเจ้าหน้าที่มากันผู้คนในงานออกไป พร้อมทั้งสั่งให้เรียกรถพยาบาล เจ้าหน้าที่ตำรวจ ส่วนเขาเข้าไปตามหามารดา

ขณะที่ผู้คนนับร้อยชีวิตวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น แต่มัลลิกายังยืนนิ่งด้วยอาการแข้งขาแข็งก้าวไม่ออกและก็ได้แต่เฝ้ามองผู้คนที่วิ่งกันโกลาหลจนเธอเริ่มตาลาย ใจหล่นหายไปอยู่ตาตุ่ม พยายามเรียกสติให้กลับมาเท่าไรก็ไม่มาเสียที

ความหวาดกลัวทำให้น้ำตาร่วง ครู่ต่อมาหญิงสาวก็หวีดร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อเสียงระเบิดดังขึ้นมาอีก มันดังสนั่นหวั่นไหวไปหมด เสี้ยววินาทีตัวเธอก็ลอยละลิ่วปะทะของแข็งคล้ายกำแพงตึกเต็มแรง จากที่ช็อกตกใจอยู่แล้วก็ยิ่งช็อกหนักขึ้น มัลลิกายืนตัวแข็งทื่อไปอึดใจใหญ่

“นี่คุณจะยืนเซ่อรอให้พระเอกมาช่วยหรือไง เสียงระเบิดดังตูมๆ ไม่รู้จักหาที่หลบ หรืออยากตายนักถึงได้ยืนเซ่อซ่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย” ขาดคำ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาก็ผลักแม่สาวจอมเซ่อซ่าเข้าไปหลบ เพราะระเบิดดังขึ้นมาอีกตูมใหญ่ ดวงตาคมมีเสน่ห์กวาดมองบริเวณหน้างาน ที่ตอนนี้เละจนแทบไม่เหลือชิ้นดี ส่วนผู้คนในงานที่มีมากมายเมื่อครู่ก็หายไปเกือบหมด ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวที่เขาเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยเหลือเอาไว้ตาดุ เพราะแม่สาวเซ่อซ่ายกมือฟาดที่หลังของเขาเต็มแรง