ขุนบวรตาโต หน้าแดง “ไอ้คล้าว เอ็งจะลงเล่นน้ำหรือ”

ผมหันไปยิ้มให้ขุนบวร “เปล่าขอรับ กำลังจะขจัดความเครียด”

ในขณะที่ผมตอบนั้น ก็สาวลำท่อนเอ็นของตนเองไปด้วย

ขุนบวรตาลุกวาวยิ่งกว่าเดิม ทำเป็นเบือนหน้าหนี แต่ก็ยังชำเหลืองมองดูผมช่วยเหลือตนเอง ดูท่าแล้วขุนบวรคงจะไม่เคยเหลาแก่นลำของตน

ขุนบวรถามเสียงตะกุกตะกัก “นี่นะหรือวิธีการคลายเคลียดอย่างที่เอ็งว่า”

“ใช่แล้วขอรับ ท่านขุนลองทำดูบ้างสิขอรับ รับรองว่าท่านขุนจะปลอดโปรงเบาสบาย”

ขุนบวรมองซ้าย มองขวา เมื่อเห็นว่าที่ที่ตนเองยืนอยู่ค่อนข้างลับตาคนจึงยอมล้วงเอาท่อนเอ็นของตนขึ้น แล้วเริ่มชักเข้าชักออก จนมันแข็งได้ที่

ผมเห็นดังนั้นจึงเอ่ยว่า “อย่างนั้นแหละท่านขุน... สาวไป... เร็วอีก.. เร็ว ๆ”

ขุนบวรดูเหมือนจะเหลาท่อนเอ็นเริ่มติดลม ปากครางซี้ด ๆ มือขยับเร็ว ๆ ถี่ ๆ จนเห็นปลายแก่นกายมันถอกหัวแดงบานใหญ่มาก

สักครู่ทั้งผม และขุนบวรก็ตัวเกร็งสะท้าน น้ำแตกพุ่งลงคลอง พร้อมกับส่งเสียงร้อง

“โอ้ โห้...อ้าวววว”