“แล้วคืนนี้ฉันจะอยู่กับใคร”
“เมษาจะไปรู้กับคุณเหรอ”
“อยู่กับเธอได้ไหม”
คราวนี้เด็กสาวหันขวับมาจ้องหน้าเขาทันที
“เรื่องอะไรล่ะ เงื่อนไขการว่าจ้างมีไว้ยังไงก็ให้เป็นไปตามนั้นสิ”
ถึงเขาจะหล่อลากดินแค่ไหน เมษาก็ไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบง่ายๆหรอก
“ฉันให้เธอคืนละห้าร้อย ค่ามานอนกับฉัน”
“นี่คุณ มันจะดุถูกกันมากเกินไปแล้วนะ คิดได้ไงให้ค่าตัวฉันคืนละห้าร้อย”
เด็กสาวโวยวายลั่น คืนละห้าพันก็ว่าไปอย่าง เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆ แบบนี้มันดูถูกกันเกินไปแล้ว
“นี่เธอ ฉันอาจพูดผิดไป ฉันแค่หมายความว่ามานอนในบ้านนี้เป็นเพื่อนนะ นอนคนละห้อง ไม่ได้หมายความอย่างที่เธอเข้าใจ”
ชายหนุ่มรีบแก้ไขคำพูดที่ทำให้เธอเข้าใจผิดเป็นพัลวัน แต่ก็ทำให้เด็กสาวแอบรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ ว๊า...แย่จัง นึกว่าจะได้ซะแล้ว ไม่ได้หมายถึงเงินนะ หมายถึงเขานั้นแหละ เฮ้ย...เผลอคิดแบบนี้อีกแล้ว แย่จัง
.....................................
ด้วยรักและขอบคุณจาก...ลภัสรินทร์
งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนเล่มนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย
