ชายหนุ่มพูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะกวาดสายตาดูทั่วสรีระของเด็กสาว ผิวขาวเนียนละมุนหอมกลิ่มสบู่อ่อนๆ ทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
“ไม่มีมารยาท”
เด็กสาวตวาดแหวเมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองมา
“อะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ”
ชายหนุ่มตีหน้าซื่อกลบเกลื่อน
“แต่หนูดูออก ว่าคุณกำลังคิดอะไร”
ท่าที่ยืนกอดปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นแล้วเถียงแว๊ดๆอย่างกวางน้อยระแวงภัยช่างยั่วยวนความรู้สึกของเสือหนุ่มยิ่งนัก เขาทิ้งถุงเสื้อผ้าที่ถือมาลงกับพื้นแล้วเดินเข้าหาเธอราวกับต้องมนต์สะกด
“นี่คุณ จะทำอะไรคะ”
เด็กสาวจ้องมองเขาอย่างตื่นกลัวพร้อมกับก้าวเท้าถอยหลังหนีไปเรื่อยๆ จนชนเข้ากับเตียง ทำให้ร่างของเธอเสียหลักล้มลงไปนั่งอยู่บนที่นอนนุ่มสะอาดนั้น
ชายหนุ่มเข้าไปก้มตัวเท้ามือทั้งสองข้างลงกับที่นอน ล๊อกตัวเธอไว้ไม่ให้กระดิกหนีไปไหนอีก
“นี่คุณ”
เด็กสาวอุทานอย่างตื่นกลัว
............................
ด้วยรักและขอบคุณจาก...กันตินันท์
.................................
งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของงานเขียนเรื่องนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย
หมายเหตุ : ที่ลงสถานะของนิยายว่า จบแล้ว นั้นคือหมายถึงว่านักเขียนได้เขียนนิยายเรื่องนี้จนจบแล้วและได้นำไปวางขายในรูปแบบของอีบุคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ตรงนี้คือการนำมาลงให้ทดลองอ่านกันแค่บางส่วนเท่านั้น ซึ่งถ้าใครสนใจจะอ่านต่อจนจบก็ตามลิ้งค์ที่ได้นำมาลงไว้ให้ไปได้เลย หรือจะติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ กานติณัฎฐ,กันตินันท์ หรือเฟสบุ๊ค กันตินันท์,กานติณัฎฐ และหรือเฟสบุ๊ค ลภัสรินทร์ รวิยา นามปากกา ก็ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ
