บทนำ
เสียงซุบซิบนินทาจากกลุ่มแม่บ้านเล็กๆ หน้าปากซอยดังขึ้นทันที เมื่อค่ำวันนี้หงส์ก้าวขึ้นแท็กซี่ออกจากบริเวณห้องเช่าไปแล้ว
"มีใครรู้บ้างว่า แม่คนนี้ทำงานที่ไหน"
"แม่คนไหนอ่ะ แม่ชื่น"
"ก็แม่คนที่เพิ่งเดินผ่านพวกเราไปเมื่อกี้นี่ไง"
"อ๋อ แม่หงส์ทอง เธอชื่อหงส์ทอง"
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาแสดงตัวว่าเป็นผู้รู้
"รู้ได้ไงว่า หล่อนชื่อหงส์ทอง ไปคุยกับหล่อนมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันพี่นัน"
"เปล่าคุย ได้ยินผัวพี่น้ำ ร้านเสริมสวยฝั่งโน้นพูดถึงหล่อนอยู่เรื่อยๆ"
"นั่นก็แสดงว่า ผัวพี่น้ำรู้จักหล่อนนะสิ"
"คงงั้นแหละ แม่หงส์ทองคนนี้เธอสวย ผัวพี่น้ำก็สายเที่ยวด้วยสิ คงรู้จักเธอดี"
"รู้จักดีด้วยรึ"
"ชู๊!!!!! อย่าเสียงดังไปสิ ใครมาได้ยินเข้า แล้วคาบเรื่องนี้ไปบอกพี่น้ำ แล้วชั้นจะซวยไปด้วย"
นันยกนิ้วชี้ของตนขึ้นมาป้องปาก แล้วเอ่ยเสียงกระซิบกระซาบ นันเองคิดว่าหงส์ทองคงทำงานร้านเหล้า ตกค่ำก็ออกไปทำงาน เช้าก็กลับมานอนที่ห้อง ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่ค่อยได้สุงสิงกับใคร เหมือนเช่นเพื่อนบ้านสาวๆ ก็ไม่อยากยุ่งกับหล่อนเหมือนกัน
"หล่อนออกไปได้จังหวะจริงๆ นะ พอดีได้ขึ้นแท็กซี่คันที่พี่เอกผัวพี่ปุกขับพอดี ชั้นเห็นหลายรอบแล้ว"
ชื่นเอ่ยขึ้น เธอชอบตั้งคำถาม เพราะส่วนลึกก็อยากรู้อยากเห็นชีวิตคนอื่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ชื่นเอ่ยออกมา ก็เป็นเรื่องน่าคิด เพราะนันเองก็ระแคะระคายมาเช่นกันว่า ตาเอกนี่แหละตัวดี พอขึ้นรถแล้ว ทั้งคู่พูดคุยกันสนิทสนม มันเกินคนขับแท็กซี่กับผู้โดยสารทั่วไป
หงส์ทองเคยนั่งซบไหล่ตาเอก ตอนเช้ามืดในรถ ภาพนั้นยังติดตาเมื่อนันบังเอิญขับรถไปรับหลานสาวซึ่งมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาทำงานโรงงานใกล้ตลาด
จะแปลกอะไรล่ะที่ขาไปทำงานตาเอกต้องรับเธอเที่ยวแรกเพื่อไปส่ง ก็คนมันสนิทกันนี่นา ก็ย่อมต้องอุดหนุนซึ่งกันและกันเป็นธรรมดา
>>>>>>> [[ [[>>>>>>
