บทนำ
เสียงเพลงบรรเลงแว่วมาจากบ้านหลังใหญ่สีขาวตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางแมกไม้ บนพื้นที่กว่าสองไร่ เพลงสากลดนตรีไพเราะที่เจ้าของบ้านโปรดปรานเป็นพิเศษ และเชื่อว่าแขกพิเศษของบ้านก็คงชื่นชอบไม่แพ้กัน
แก้วไวน์สองแก้วตั้งคู่กันบนโต๊ะกลางระหว่างสาวใหญ่นัยน์ตาชวนฝันในชุดกระโปรงยาวสีขาวพลิ้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำด้วยสีลิปสติกที่โปรดปรานอีกเช่นกัน
คนที่นั่งเก้าอี้ข้างกันอยู่ในชุดสุภาพสีขาวครีมใหม่เอี่ยม ใบหน้าฉาบด้วยรอยยิ้มกลุ้มกริ่มจับจ้องหญิงสาวข้างๆ แทบไม่กระพริบตา
“ผมไม่เคยคิด ไม่เคยฝันเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่มานั่งอยู่ข้างๆ คุณริต้าได้ดื่มไวน์แสนพิเศษและฟังเพลงเพราะๆ แบบนี้ด้วยกัน”
“คุณสมปอง จ้องมองริต้านาน เขินจะแย่แล้วนะคะ”
“คุณสวยมาก สวยเหมือนนางฟ้า ผมรู้สึกเหมือนว่าคุณริต้าเหมือนเทพธิดาแปลงกายมาจุติตรงหน้ายังไงอย่างนั้นเลยนะครับ”
“คุณสมปองปากหวานเกินไปแล้วนะคะ ริต้าจะละลายอยู่แล้วนะคะเนี่ย”
“เคยชิมเหรอครับถึงบอกว่าผมปากหวาน”
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเช่นนั้นทำให้สาวใหญ่ถึงกับหน้าแดงม้วนไปเลย ทำไมเขาถึงได้เป็นคนที่ทำให้หัวใจมันตื่นเต้นได้ตลอดเวลาแบบนี้นะ เธออดคิดในใจไม่ได้ เพราะแบบนี้ถึงได้อยากให้เขามาเป็นแขกสำคัญที่บ้านหลังจากสึกพระมา
“อยากจะชิมค่ะ อยากเหลือเกินแล้ว”
“นั่นไง คุณริต้าเองก็ทำผมแทบวางตัวไม่ถูกเหมือนกันนะครับ”
“ชนแก้วค่ะ แด่มิตรภาพของเรานะคะ”
“ขอให้มิตรภาพของเรายืนยาวนาน ตลอดไปนะครับคุณริต้า”
หญิงสาวขอเรียกมันว่า นี่คือความสุขขั้นเริ่มต้น ตั้งแต่สามีตายจากไปนานหลายปี หัวใจดวงเล็กๆ นี้ก็ไม่เคยรับรู้ความสุขแบบนี้อีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีโอกาสฟังธรรมตอนที่ทิดสมปองยังไม่สึก คุณริต้าก็รู้สึกประหลาดใจในตัวเองที่อินทุกคำทุกประโยค กลับมาบ้านก็ยังนึกถึง
วันหนึ่งเมื่อทราบว่าทิดสมปองสึกพระออกมาเป็นฆราวาสจึงได้เชิญมาเป็นแขกที่บ้านของเธอ
♦♦……….♦♦……….♦♦
