บทนำ

หญิงสาวนางหนึ่งในชุดกระโปรงยาวพริ้วสีน้ำตาลอ่อน ผมยาวสยายเลยบ่า ก้าวผ่านสนามหญ้า มุ่งหน้าสู่ลานจอดรถของร้านกาแฟชื่อดังแห่งหนึ่ง ท่วงท่าการเดินแสนคุ้นตา เธอสง่างามในทุกท่วงท่าสำหรับบรรดาชายหนุ่มที่ได้พบเห็น

"พิ้งกี้ พิ้งค์ ...."

น้ำเสียงทุ้มที่แสนคุ้นหู ทั้งๆ ที่น้ำเสียงแบบนี้ห่างหายไปนานมากแล้ว แต่ได้ยินอีกครั้งหญิงสาวก็ยังจำได้ชัดเจน

"ดล อ่อ คุณนั่นเอง ไปไงมาไงคะเนี่ย โลกกลมจังจู่ๆ ก็ได้เจอกันที่นี่"

"ผมนัดคุยงานกับลูกค้าที่ร้านกาแฟนี้ครับ กำลังแยกย้ายพอดี"

"ร้านนี้กาแฟรสขาตดี พิ้งค์ชอบค่ะ"

"มาคนเดียวเหรอครับ"

"ค่ะ ก็ตามประสาคนโสด"

หญิงสาวเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ ประหนึ่งตั้งใจให้ประโยคที่เอ่ยออกมาได้ทิ่มแทงใจชายหนุ่มตรงหน้าบ้างไม่มากก้น้อย

"นั่งคุยกับผมก่อนได้ไหมครับพิ้งค์"

"ถ้าอยู่ต่อเพื่อเลี้ยงกาแฟพิ้งค์ ยินดีมากๆ เลยค่ะดลขา"

"ยินดีมากครับ สำหรับพิ้งค์ เท่าไหร่ก็ได้"

ทั้งคู่เดินตรงไปยังมุมหนึ่งของร้าน สำหรับพิ้งกี้มุมนี้คือมุมโปรดของเธอ ส่วนเขา มันไม่ได้สำคัญเท่า ได้นั่งดื่มกาแฟดีๆ กับคนที่พึงใจ

>>>>>>> [[ [[>>>>>>