บทนำ

ภายใต้บ้านเช่าสีเหลืองอ่อนที่ราความสดใสไปตามกาลเวลา หากแต่ยังพอมองเห็นรางๆ ว่าครั้งหนึ่งเจ้าของแท้จริงได้เลือกสรรสีเหลืองอ่อนสวยงามทาสีบ้านไว้อย่างดี

บริเวณบ้านซึ่งเป็นโซนสวนด้านหน้าบัดนี้มีเพียงกระถางต้นไม้เก่าที่แตกไปบางส่วน บ้างก็ยังสภาพดีอยู่ หากแต่ต้นไม้ก็แห้งตายลงราวว่าไม่มีใครดูแลมานาน

เสียงกระแอมกระไอดังออกมาจากภายในบ้าน บ่งบอกว่าบ้านหลังนี้มีคนอาศัยอยู่ ซึ่งแตกต่างจากบ้านหลังอื่นๆ ในละแวกเดียวกันที่ยังดูปกติของบ้านที่มีคนอยู่อาศัย แต่แท้ที่จริงแล้วบ้านแฝดที่ทอดตัวยาวเข้าไปในซอยนี้ล้วนแล้วแต่เป็นบ้านเช่าทั้งหมด

เสียงสนทนาของผู้หญิงสูงอายุที่แตกพร่าคล้ายคนไม่สบายดังเป็นระยะ ดังบ้างเบาบ้างสลับกัน หากแต่ว่าไม่ได้ยินสียงคู่สนทนาแต่อย่างใด

“วันนี้หากต้องการตามที่บอกมาในไลน์ คืนนี้พอหาให้ได้อยู่นะ แต่ของดี ต้องการด่วนราคาก็ต้องแรงหน่อยค่ะ”

“ราคาเท่าไหร่รู้กันอยู่ พี่ว่าของพี่ดีจริง มันสมราคาอยู่แล้ว”

“ไม่เซ้าซี้ต่อรองนะคะ ถ้าพร้อมจ่ายสามทุ่มโอนเลย พูดง่ายๆ ค่ะ ... ยืดยาวไปมันเจ็บคอ”

สิ้นสนทนาจากปลายสายเสียงที่ดูแหบพร่านั้นก็กระแอมกระไอขึ้นอีกสองสามครั้งก่อนความเงียบจะเคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมบริเวณบ้านเช่าหลังนี้อีกครั้ง

วันหยุดซึ่งเป็นวันเสาร์และอาทิตย์คนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มักมีเสียงสนทนาเล็ดลอดออกมาให้เพื่อนบ้านได้ยินเป็นระยะ และจะเห็นได้ว่ารอบๆ บ้านจะมีการตากเสื้อผ้าบางส่วนให้รู้ว่ามีคนอาศัย สิ่งที่เห็นมักเป็นเสื้อผ้าธรรมดาดูไม่หรูหรา

แต่แท้ที่จริงแล้วบ้านหลังนี้มีหญิงสูงวัยใกล้เกษียรอาศัยอยู่เพียงลำพัง ภาพที่เพื่อนบ้านเห็นจนชินตาคือทุกเช้าหญิงรายนี้จะออกจากบ้านในเวลาเจ็ดโมงครึ่งทุกวัน แต่งตัวด้วยเสื้อผ้า ชุดสวยงาม และบางวันแต่งชุดสีกากีเรียบร้อยซึ่งพูดง่ายๆ ก็คือเธอมีอาชีพรับราชครูนั่นเอง

ครูเอมี่ใครๆ มักเรียกเธอเช่นนี้ แม้แต่เพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียงที่เป็นเจ้าของร้านเสริมสวยใกล้ๆ ก็มักเรียกเธอว่าพี่มี่ บทบาทนอกชุดสีกากีครูเอมี่จะดูเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ชอบสนุกสนาน ชอบดื่ม มีความเฮฮา

ผู้หญิงรักสนุก ผู้หญิงที่ชอบทำให้ตัวเองมีความสุขจนเหลือล้นรวมๆ กันอยู่ในตัวครูเอมี่ทั้งสิ้นซึ่งแตกต่างจากครูคนอื่นๆ ทั่วไป

หญิงสูงวัยใกล้เกษียรที่แยกตัวเองออกมาอาศัยอยู่ลำพังคนเดียวในบ้านเช่ากว่าเจ็ดปี เป็นอะไรที่แปลกมากสำหรับชาวบ้านทั่วไป ทั้งที่ครูเอมี่มีครอบครัวโดยสมบูรณ์ มีลูกสาวลูกชายปกติ แต่ด้วยเหตุผลส่วนตัวคือทัศนคติไม่ตรงกัน

อยู่ไม่มีความสุขก็แยกตัวออกมาอยู่คนเดียว แต่เหตุผลเดียวที่ครูเอมี่บอกคนรอบข้างนั่นก็คือ ต้องการสมาธิทำงานเวลาเขียนแผนการสอน

ลมหนาวค่อยๆ โรยตัวมาเป็นระยะ ทำให้บรรยากาศของวันหยุดนี้แตกต่างไปจากทุกวัน ใบไม้แห้งรอบๆ บ้านถูกลมพัดม้วนตัวกลิ้งไปตามพื้นเสียงดังแกร็กๆ

เสียงมือถือคู่ใจของคนในบ้านดังขึ้นอีกครั้งในเวลาใกล้ค่ำ ผู้เป็นเจ้าของกดรับสายโดยเร็ว

“ว่าไงคะ ตกลงตัดสินใจได้หรือยัง”

คนรับสายเงียบฟังปลายสายให้คำตอบชั่วครู่ ก่อนเสียงหัวเราะร่าของครูเอมี่จะเล็ดลอดออกมาให้เพื่อนบ้านได้ยินราวว่ากำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสุขเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

“ตกลงตามนั้นเลย โอนแล้วคือคำตอบสุดท้าย เราไม่ต้องยืดเยื้อเยอะแยะกันหรอก ของอย่างนั้นรู้ๆ กันอยู่ พอใจก็ตัดสินใจพี่ไม่เรื่องมาก ดีคือดี อยากได้จัดให้ ถูกใจก็จ่ายกันง่ายๆ แบบนี้แหละ ... โอเคนะคืนนี้ได้เลยตามเวลาในไลน์นะ”

เป็นการปิดการขายอย่างสวยงาม ไม่ยืดเยื้อเกินวันเกินคืน

♦♦……….♦♦……….♦♦