บทนำ
อิงธารและเมฆแต่งงานกันมาสองปีหากแต่ยังไม่มีทายาท เนื่องจากทั้งคู่มีงานที่ตัวเองรักทำจนล้นมือและต่างก็สนุกกับการทำงานจึงคิดว่าการสร้างเนื้อสร้างตัวเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรก จึงไม่ได้โฟกัสเรื่องของทายาทสักเท่าไหร่
สถานะทางสังคมของทั้งคู่ดูดีมาก ได้ออกงานร่วมกันบ่อยครั้ง ได้เที่ยวต่างประเทศด้วยกันเรื่อยๆ แต่ใครจะรู้ว่าการไม่มีทายาทหรือการที่ยังไม่มีลูก มันไม่ได้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนสองคน ความสุขกับการใช้ชีวิตและความสุขในเรื่องเซ็กส์ระหว่างสามีภรรยานั้นต่างหากที่มันสำคัญ
“อิงครับผมจะต้องไปต่างประเทศประมาณอาทิตย์หนึ่งนะ พอดีบริษัทพันธมิตรจะมีการเปิดตัวสินค้าตัวใหม่ ผมได้รับเชิญมา”
เมฆผู้เป็นสามีเกริ่นขึ้นมาก่อนที่ทั้งคู่กำลังจะเข้านอนในค่ำวันหนึ่ง
“เหรอคะ ทำไมเพิ่งมาบอกอิง จะเตรียมตัวทันไหมเนี่ย ร้านอิงก็ลังขายของดีมากๆ”
“ผมเองก็เพิ่งทราบวันนี้แหละ เพิ่งได้รับการ์ดเชิญอย่างเป็นทางการเมื่อบ่าย”
“คุณคงทำงานตลอดทริปนี้ อิงอาจจะไม่ได้ไปด้วยแล้วล่ะค่ะ กระชั้นชิดเกินไปคงเตรียมตัวไม่ทันแน่”
“ไว้เราค่อยไปเที่ยวกันเองก็แล้วกันครับ ถ้าร้านขายของดี อิงคงไม่อยากทิ้งงานไป ใช่ไหม”
มันเป็นข้อสรุปที่ต่างก็รู้กันอยู่แล้วว่าเวลาเที่ยวคงยังไม่ใช่ในช่วงนี้ สองสามีภรรยาจึงได้ข้อสรุปตรงกันว่าจะต้องเลือกงานกันก่อน ทั้งๆ ที่อิงธารเองก็แอบเซ็ง ที่ต้องนอนคนเดียวไปอีกหนึ่งสัปดาห์
หลังจากที่บอกข่าวกับเมียรักเรียบร้อยเมฆก็ทิ้งตัวลงนอนและหลับไปก่อนอิงธาร ปล่อยให้คนที่กำลังเซ็งยิ่งสุดเซ็งมากขึ้นไปอีก
อิงธารส่ายหน้าเมื่อเสียงกรนของผู้เป็นสามีเริ่มดังขึ้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ และนี่คือนรกชัดๆ สำหรับหญิงสาวสวยที่อยู่ในวัยเจริญพันธ์อย่างเธอ
... ทุกวันคุณก็ชิงไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ก่อนอิงทุกที ใจร้ายจังนะคะเมฆ ข่าวร้ายของอิงคือจะต้องนอนคนเดียวไปอีกหลายวัน แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือ คืนนี้คุณก็ปล่อยให้อิง เก้ออีกจนได้ ...
คนเป็นเมียอย่างอิงธารต้องทิ้งตัวนอนตามด้วยความรู้สึกที่แย่ที่สุด
♦♦……….♦♦……….♦♦
