การบำบัดรักษาของหมอรุจน์รุดหน้าอย่างมากตั้งแต่นัดครั้งที่สาม ครั้งนั้นพอเห็นจอมขวัญนั่งรอที่แผนกต้อนรับ เขาก็สั่งพยาบาลให้ปิดคลินิกกลับบ้าน ก่อนจะจูงมือเดินทะลุประตูหลังไปยังบริเวณสนามกว้างขวางที่นำไปสู่บ้านแบบโมเดิร์นที่มีเพดานสูงโปร่ง กรุกระจกรอบด้าน มองออกไปเห็นสระว่ายน้ำและสวนดอกไม้หลากสีบานสะพรั่ง ยังไม่ทันได้ชื่นชมกับวิวหรือการตกแต่งบ้านมากนัก เขาก็พาไปนั่งบนโซฟารูปตัวแอลในห้องนั่งเล่น

“บ้านหมอสวย แล้วโซฟาหมอนุ้มนุ่มค่ะ” จอมขวัญที่ตื่นตาตื่นใจกับความสวยงามทันสมัยของบ้านหมอเอ่ยชมพลางขย่มตัวน้อยๆ สาธิตให้เห็นว่าเบาะนุ่มจริงๆ แล้วหันมายิ้มหวานจนตาหยีให้เจ้าของบ้าน

ทว่าหมอกลับถลึงตาใส่โซฟา อุ้มหล่อนตัวลอยมานั่งตักพลางยืนยันหนักแน่น “ตักหมอนุ่มกว่าครับ”

“เอ่อ ค่ะ นุ่มกว่าจริงๆ ด้วยค่ะ” รู้สึกถึงความขุ่นใจคล้ายจะอิจฉาโซฟาของหมอ จอมขวัญรีบตอบเอาใจทั้งที่รู้สึกว่าตรงเป้ากางเกงของหมอมันชักจะแข็งชอบกล

“ดีครับ คนไข้นั่งสบายแล้วจะได้เริ่มบำบัดกันเลย” สีหน้าขึ้งเครียดเมื่อครู่คลายเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนเมื่อหล่อนยกมือขึ้นกอดคอเขาไว้ พลางช้อนตากลมโตหวานฉ่ำมองใบหน้าหล่อเหลา รอคอยให้เขาพูด “วันนี้เราคุยกันก่อนแล้วค่อยทำกายภาพบำบัดนะครับ หมออยากรู้แบ็คกราวด์เรื่องราวในอดีตของขวัญ ทั้งก่อนและหลังเกิดอาการปวดหัวกลัวแฟน จะได้เข้าใจและรักษาได้ตรงจุดยิ่งขึ้น”

ทว่าพอหล่อนก้มลงไปฟังเขาด้วยความสนใจจนปลายจมูกแทบจะชนกัน หมอกลับทำตรงข้ามกับคำพูดด้วยการจูบก่อนคุย แล้วจูบของหมอมันไม่ใช่แค่เอาปากชนกัน แต่ลิ้นยังเข้าไปชนลิ้น พัวพันดูดดื่มกันลึกล้ำเป็นพัลวัน