ในขณะนี้ที่ฉันกำลังนอนอย่างสบายใจในมั้งเก่าๆเช่นทุกวันก็ได้ยินเสียวเกรี้ยวกราดของแม่ฉันที่ดังตะคอกอย่างอารมณ์เสียดังโวยวาย
“..เฮ้ย! นังมินเอ็งจะนอนให้วายโด่จนตะวันแยงตูดรึไงวะนังนี่….”
“..ตอนนั้นเสียงของแม่ก็ตะโกนดังขึ้นเรื่อยๆ..”
“..นังมินรีบมาช่วยข้าทำกับข้าวเร็วๆเข่าสิวัเดี๋ยวก็ไม่ทันไปออกขายพอดีกันนังนี่เดี๋ยวเถอะ..”
ในขณะเดียวกันมินเด็กสาวผู้มันก็ยันตัวลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจอย่างงัวเงียขี้ตาพลางเลิกมุ้งออกมา ทั้งที่ตอนนั้นมันยังมืดสนิทอยู่เลยก็ตามก่อนจะส่งเสียงร้องบอกแม่ของมันเพื่อให้แกเงียบเาียงตะโตนดังโวยวายทันที
“..จ๋าาๆๆ..ฉันตื่นแล้วแหละแม่กำลังลงไป…”
“..นังมินมันก็แหกปากตะโกนตอบออกไป..”
“..เอ๊าะๆๆนี่ไม่ต้องแหกปากตะโกนเสียงดีงขนาดนั้นหลอกนะฉันอายชาวบ้านเค้าน่ะแหมแม่ก็ไม่รู้จะเร่งรีบอะไรหนักหนาเนี่ย..นังมินมันพูดพลางหันไปมองมุ้งที่กางข้างๆ..”
“..เอ๊าะๆๆ..แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกไอ้หอกกักที่นอนเกรนค๊อกๆเสียงดังลั่นบ้านนั่นให้ตื่นด้วยล่ะ หรือว่ามันเพลียมากจนลุกไม่ไหว.??
นังมินเด็กสาววัยขบเผาะมันก็พูดพลางลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินกระทืบเท้าปั่บบบๆๆออกมาช่วยแม่ทำอาหารไปขายที่หลังบ้านอย่างหงุดหงิดหน้าหงิกงอทันที
“..เอ๊าะๆๆ..นี่นังมินเอ็งน่ะไม่ต้องไปพูดจากระแนะกระแหนพ่อของเอ็งเค้าหลอกนะนั่งนี่รีบๆมาช่วยข้าทำกับข้าวได้แล้ว…”